Πολύ ωραία αυτή η συζήτηση για match fishing. Την παρακολουθώ εδώ και μέρες και σήμερα αποφάσισα να γράψω και γω κάτι. Αν δεν κάνω λάθος, κανένας από τους φίλους του Forum δεν έτυχε να με δει να ψαρεύω με match fishing, αλλά μετά το spinning είναι η αγαπημένη μου τεχνική (ειδικά για πέστροφες στα φράγματα - ΗΔΟΝΗ

, άλλά περιστασιακά και για άλλα ψάρια και στην θάλασσα.
Ήθελα να θίξω δύο σημεία. Θα διαφωνήσω με τον φίλο Silis στον ορισμό. Ο ορισμός match fishing προέρχεται από την αρχική χρήση της τεχνικής στην Δυτική Ευρώπη (κυρίως στην Μ. Βρετανία) για διαγωνισμούς ψαρέματος. Από την μια το σχετίκά μικρό μέγεθος των ειδών που ψαρεύαν (κοκκινοφτέρες, βλίκες, αβραμίδες, περκες) και από την άλλη το γεγονός ότι με τα πολλά πιασίματα τα ψάρια "εκπαιδεύονταν" (στην Αγγλία το catch and release ξεκίνησε από τις αρχές του 20ου αιώνα) όθησαν στην τελειοποίηση τόσο της τεχνικής όσο και του εξοπλισμού αυτού που επέτρεπε την ρίψη πανάλαφρου εξοπλισμού σε μεγάλες αποστάσεις και ταυτόχρονα στην εξεύρεση μεθόδων για ψάρεμα σε βαθιά νερά (το stop knot). O φίλος Ευάνθης σίγουρα είναι πολύ πιο "παλιός" από μένα, εγώ πήρα το πρώτο μου "original" match rod το 1984... Το όνομα "εγγλέζικο" μας προέκυψε από το γεγονός ότι στην ηπειρωτική (και κυρίως την νότια) Ευρώπη η τεχνική εισήχθηκε από την Αγγλία. Τα σχετικά ήσυχα νερά της Μεσογείου βοήθησαν τους Ιταλούς (κυρίως) αλλά και Ισπανούς, Γάλλους, και Έλληνες να δοκιμάσουν την λεπτεπίλεπτη αυτή τεχνική στην θάλασσα. Και έτσι μας προέκυψε το "εγγλέζικο' ή match που σήμερα στην ελλάδα και Κύπρο χρησιμοποιήται κυρίως στην θάλασσα...
Το δεύτερο θέμα είναι σχετικά με την χρήση "επιπλέουσας" μυσίνας. Ελπίζω να μην "φάω ξύλο" ή έστω "μουρμουρκό" ότι αποκαλύπτω μυστικά, αλλά αυτό ίσως είναι ένα από τα κλειδιά του επιτυχεμένου Εγγλέζικου. Όταν ρίξετε τον φελλό σας μέσα θα δείτε ότι παρασύρεται από οποιαδήποτε ρεύματα αέρα ή κύματα υπάρχουν και ανεβοκατεβαίνει. Έχετε φανταστεί τι κάνει το δόλωμα σας 5 μέτρα πιο κάτω? Πολύ απλά, ανεβοκατεβαίνει κι αυτό! Ο άνεμος προκαλεί ελαφρό κυματισμό στην επιφάνεια, όχι στα 5 μέτρα βάθος (σε τέτοια κύματα δεν ψαρεύεις με εγγλέζικο

). Στα 5 μέτρα τα νερά είναι σχετικά ήσυχα, όλα είναι ωραία και σταθερά, αλλά το δολωματάκι σας "χορεύει" πάνω κάτω τελείως αφύσικα

. Αν είναι σκουλήκι ή bigattini ίσως ακόμη ξεγελάσει κάποιο ψάρι, ότιδήποτε άλλο όμως είναι τελείως μα τελείως αφύσικο. Εάν βάλετε "επιπλέουσα" μυσίνα χειροτερεύετε αυτή την κατάσταση. Σίγουρα θα είναι εύκολο να την έχετε "τεντωμένη¨αλλά τα τσιμπήματα που δεν θα έρχονται θα το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο. Η λύση είναι απλή: Στερεώνετε τον φελλό σας (προτιμήστε φελλό τύπου "waggler" ή "antenna") ΜΟΝΟ από κάτω. Ρίξετε 5-10 μέτρα πιο μακριά από το σημείο που θέλετε να ψαρέψετε. Μετά την ρίψη αφήστε το σύστημα να σταθεροποιηθεί (βάλτε βαρίδια ώστε να επτρέπουν σε 3-6 εκατοστά της κορυφής του στελέχους του φελλού να φαίνονται). Όταν το σύστημα σταθεροποιειθεί (μερικά δευτερόλεπτα μετά την ρίψη) βάλτε την μύτη του καλαμιου (τελευταία εκατοστα!) κάτω από την επιφάνεια και τυλίξτε με την μηχανή ώστε να επιστρέψει εκει που θέλετε (εννοείται η μύτη πάντα κάτω απ'το νερό). Θα δείτε ότι και η μυσίνα αμέσως καταδύεται. Αν χρησιμοποιείται στηρίγματα, βάλτε τα με τέτοιο τρόπο ώστε η μύτη να μένει έστω και οριακά κάτω από την επιφάνεια. Αν το κρατάτε στο χέρι ισχύει το ίδιο. Η μυσίνα σας είναι τεντωμένη, ο φελλός σας είναι σταθερός (τα κύματα ανεβοκατεβαίνουν όχι όμως ο φελλός!) και άρα και το δόλωμα σας ψαρεύει σταθερά. Με την τεντωμένη (βυθισμένη) μυσίνα είστε έτοιμοι και σε κλάσμα δευτερολέπτου μπορείτε να κτυπήσετε οποιοδήποτε τσίμπημα
Ελπίζω να έγινα κατανοητός, πάντως αυτά υπάρχουν σε πάμπολλες ιστοσελίδες σήμερα. Κάποιοι πιο παλιοί τα μάθαμε "μετά μόχθων" αλλά ισχύουν το ίδιο και σήμερα....