Άρθρο στον Πολίτη
Posted: Mon Dec 05, 2011 8:11 am
Παιδιά στην στήλη που διατηρώ στον πολίτη κάθε Κυριακή με τίτλο του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο έβαλε χθές 04/12/2011 αυτό το άρθρο. Σήμερα πρωί με πήρε τηλέφωνο ο πρόεδρος του συνδέσμου ψάρεμα με δίκτυ στον ώμο να μου εκφράσει τα παράπονα του ότι δέν έβαλα ποιό σημαντικά θέματα για την έλλειψη ψαριων όπως είναι τα κουνελλόψαρα και ότι με το άρθρο μου θίγω τα συμφέροντα του συνδέσμου τους. ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του
Αλλαγή στον Περί Αλιείας Νόμο και αυστηρή αστυνόμευση αλλιώς χανόμαστε.
Του Άριστου Αριστείδου
Οι επαγγελματίες ψαράδες τετρακόσιοι στο σύνολο τους, εάν δεν κάνω λάθος, συνεχώς διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει ψάρι στην θάλασσα με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην καταστροφή. Οι ερασιτέχνες ψαράδες διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει ψάρι στην θάλασσα και καθημερινά όλο και περισσότεροι σταματούνε να ασχολούνται με την ερασιτεχνική Αλιεία ως χόμπι γιατί δεν αξίζει λένε. Μαζί τους όμως κλείνουν και αρκετά σπίτια τα οποία ζούσαν από τους ερασιτέχνες ψαράδες. Καταστήματα ειδών αλιείας, σχολές ελεύθερης κατάδυσης, καταστήματα πωλήσεων σκαφών και πάει λέγοντας. Τα καταδυτικά κέντρα και ο καταδυτικός τουρισμός στην Κύπρο έχουν πεθάνει γιατί απλά δεν υπάρχουν ψάρια στην θάλασσα για να δει κάποιος. Προτιμάνε να πηγαίνουν στην γειτονική Αίγυπτο όπου εκεί οι ‘Αραπάδες’ όπως τους λέμε υποτιμητικά ξέρουν να προστατεύουν και να φυλάνε σαν τα μάτια τους τον ενάλιο τους πλούτο. Εάν όμως κάποιος ρωτήσει το Τμήμα Αλιείας πως πάνε τα πράγματα θα σας πούνε μια χαρά, εμείς κάνουμε στο ακέραιο την δουλειά μας . Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς είναι δυνατό να κάνουν στο ακέραιο την δουλειά τους και να μην έχουμε ψάρια. Πώς είναι δυνατό να πληρώνουμε σαν πολίτες εκατομμύρια κάθε χρόνο για να συντηρούμε το τμήμα αλιείας, τους λειτουργούς του, τα σκάφη τους, που σπάνια βγαίνουν περιπολίες, τα κτήρια που ενοικιάζουν για να στεγάζονται και να μην έχουμε ψάρια;
Τι πάει λάθος; Τι φταίει; Πώς έχουμε οδηγηθεί σε αυτή τη κατάσταση; Φταίνε οι νόμοι , οι νομοθεσίες; Αυτοί που τις εφαρμόζουν ; Αυτοί που τους αστυνομεύουν;
Ότι και να φταίει το αποτέλεσμα είναι ένα. Έχουμε καταφέρει ένα σοβαρό πλήγμα στην θάλασσα της Κύπρου. Από τα ψάρια τα οποία καταναλώνουμε στα διάφορα εστιατόρια ή αγοράζουμε από τιε ψαραγορές τα εγχώρια άγρια ψάρια δεν ξεπερνούν το 10% τα υπόλοιπα έρχονται από τα κατεχόμενα πιθανό και από την Τουρκία ή άλλες γειτονικές χώρες και τα ιχθυοτροφεία. Ξοδεύουμε χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για επιχορηγήσεις προς τους επαγγελματίες ψαράδες από την στιγμή που και αυτοί μάταια προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάμματο. Εάν αναλογιστούμε το κόστος παραγωγής δηλαδή τα χρήματα που ξοδεύονται για να συντηρούμε και να βοηθούμε τους επαγγελματίες να επιβιώνουν ίσως να ήταν προτιμότερο να τους αποζημιώναμε για να αποσύρονταν από το επάγγελμα. Φυσικά όμως δεν είναι αυτό που θέλουμε . θέλουμε να υπάρχουν ψάρια μέσα στην θάλασσα έτσι ώστε να μπορεί και ο επαγγελματίας να πιάσει και να πουλήσει φρέσκο Κυπριακό ψάρι και ο ερασιτέχνης να ψαρεύει με επιτυχία και να περνάει ευχάριστα τις ώρες του ενώ παράλληλα οι δύτες να βλέπουν ζωή μέσα στην θάλασσα. Μία θάλασσα πλούσια σε αποθέματα θα μας αποφέρει άνθηση σε πολλούς τομείς. Οικονομικούς , εμπορικούς, ακόμη και ψυχολογικούς αφού έγκυρες έρευνες πανεπιστημίων έχουν αποδείξεί ότι το ψάρεμα είναι ένα από τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά μέσα.
Δυστυχώς όμως έχουμε μπει σε μια γκρίζα ζώνη εδώ και αρκετό καιρό και συνεχώς το γκρίζο χρώμα όλο και σκουραίνει. Κάθε χρόνο τα πράγματα είναι και χειρότερα. Ορισμένοι φωνάζουν για την έλλειψη αστυνόμευσης, άλλοι για αλλαγή στις νομοθεσίες. Όλα έχουν μια βάση και από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Το 2007 όταν η Ευρωπαϊκή ένωση εξέδωσε ανακοίνωση αναφορικά με την απαγόρευση του δικτύου σε μη επαγγελματίες οι βουλευτές τότε κος Γιαννάκη Θωμά, Κυριάκο Χ’ατζηγιάννη και Σοφοκλή Φιττή έστησαν ολάκερη υπεράσπιση και μάλιστα κατάφεραν να εξασφαλίσουν 1200 άδειες κατηγορίας Γ και 350 άδειες για δίκτυ στον ώμο αυξάνοντας των συνολικό αριθμό των δικτύων 50% . Οι βουλευτές τότε έγιαναν ήρωες κατάφεραν και βρήκαν το παραθυράκι και με πολιτική πίεση πέτυχαν τον σκοπό τους. Ο οποίος δεν νομίζω να ήταν η αύξηση των αποθεμάτων αλλά μάλλον η αύξηση των ψήφων. Μάλιστα με τις υφιστάμενες νομοθεσίες που επιτρέπεται το ρίξιμο των δικτύων σε οποιοδήποτε βάθος έξη μήνες των χρόνο εάν κάποιος πάει ένα περίπατο παραλιακά θα δει του φελλούς από τα δίκτυα να ξενερίζουν από την Αγία Τριάδα μέχρι τον Πύργο Τυλληρίας. Δίκτυα επαγγελματικά, ερασιτεχνικά, παραγάδια, καλάμια, ψαροντούφεκα μέρα και νύκτα όλοι σε μια ακτογραμμή, όλοι να προσπαθούμε να πιάσουμε ψάρια. Ούτε μια απαγορευμένη περιοχή για ψάρεμα, ούτε μια σηματοδοτημένη περιοχή όπου το ψάρι μπορεί να αναπνεύσει. Έλεγχος; Καλύτερα μην ρωτάτε. Η παρανομία σε όλο της το μεγαλείο. Ενημέρωση προς το κοινό; Καλλιέργεια περιβαλλοντολογικής συνείδησης και παιδεία γύρω από την θάλασσα; Σχεδόν καμία.
Με αυτά και αυτά καταφέραμε μα τα εξαφανίσουμε όλα. Τώρα τι γίνετε; Εάν θέλουμε να κάνουμε κάτι πρέπει εκείνοι που πληρώνονται για αυτή την δουλειά (βλέπε Τμήμα Αλιείας) και εκείνοι που εμείς ψηφίσαμε για να μας προσφέρουν ποιότητα ζωής (βλέπε βουλευτές) να κάνουν τα παντζάκια των παντελονιών τους επάνω και να βρούνε τις λύσεις. Σίγουρα ο Περί Αλιείας Νόμος πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να αναβαθμιστεί. Πρέπει να γίνουν έρευνες και να δημοσιευτούν τα ευρήματα των ερευνών. Πρέπει να γίνετε συνεχείς ενημέρωση και καθοδήγηση τόσο των επαγγελματιών όσο και των ερασιτεχνών ψαράδων αναφορικά με την κατάσταση των αλιευτικών αποθεμάτων. Πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί μια φόρμουλα για σωστή και επαρκή αστυνόμευση.
Όλες αυτές τις λύσεις καλούνται οι αρμόδιοι να τις βρουν χθες γιατί σήμερα είναι πλέον αργά. Πρέπει επιτέλους για μια φορά στην ιστορία αυτού του τόπου να παραγκωνιστούν τα προσωπικά συμφέροντα και οι ομάδες συμφερόντων και να δούμε το κοινό καλό.
‘Ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται’ λέει μια λαϊκή ρήση. Θέλω πραγματικά να δώ εάν βρεθεί ένας άξιος καπετάνιος είτε αυτός ονομάζεται διευθυντής του Τμήματος Αλιείας είτε βουλευτής ο οποίο θα πάρει το τιμόνι αυτού του καραβιού που λέγεται Αλιείας και θα προσπαθήσει να αποτρέψει την βύθιση του . Η φουρτούνα είναι εδώ, το καράβι μπάζει αλλά δυστυχώς ο καπετάνιος απουσιάζει αυτή την στιγμή.
Αλλαγή στον Περί Αλιείας Νόμο και αυστηρή αστυνόμευση αλλιώς χανόμαστε.
Του Άριστου Αριστείδου
Οι επαγγελματίες ψαράδες τετρακόσιοι στο σύνολο τους, εάν δεν κάνω λάθος, συνεχώς διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει ψάρι στην θάλασσα με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην καταστροφή. Οι ερασιτέχνες ψαράδες διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει ψάρι στην θάλασσα και καθημερινά όλο και περισσότεροι σταματούνε να ασχολούνται με την ερασιτεχνική Αλιεία ως χόμπι γιατί δεν αξίζει λένε. Μαζί τους όμως κλείνουν και αρκετά σπίτια τα οποία ζούσαν από τους ερασιτέχνες ψαράδες. Καταστήματα ειδών αλιείας, σχολές ελεύθερης κατάδυσης, καταστήματα πωλήσεων σκαφών και πάει λέγοντας. Τα καταδυτικά κέντρα και ο καταδυτικός τουρισμός στην Κύπρο έχουν πεθάνει γιατί απλά δεν υπάρχουν ψάρια στην θάλασσα για να δει κάποιος. Προτιμάνε να πηγαίνουν στην γειτονική Αίγυπτο όπου εκεί οι ‘Αραπάδες’ όπως τους λέμε υποτιμητικά ξέρουν να προστατεύουν και να φυλάνε σαν τα μάτια τους τον ενάλιο τους πλούτο. Εάν όμως κάποιος ρωτήσει το Τμήμα Αλιείας πως πάνε τα πράγματα θα σας πούνε μια χαρά, εμείς κάνουμε στο ακέραιο την δουλειά μας . Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς είναι δυνατό να κάνουν στο ακέραιο την δουλειά τους και να μην έχουμε ψάρια. Πώς είναι δυνατό να πληρώνουμε σαν πολίτες εκατομμύρια κάθε χρόνο για να συντηρούμε το τμήμα αλιείας, τους λειτουργούς του, τα σκάφη τους, που σπάνια βγαίνουν περιπολίες, τα κτήρια που ενοικιάζουν για να στεγάζονται και να μην έχουμε ψάρια;
Τι πάει λάθος; Τι φταίει; Πώς έχουμε οδηγηθεί σε αυτή τη κατάσταση; Φταίνε οι νόμοι , οι νομοθεσίες; Αυτοί που τις εφαρμόζουν ; Αυτοί που τους αστυνομεύουν;
Ότι και να φταίει το αποτέλεσμα είναι ένα. Έχουμε καταφέρει ένα σοβαρό πλήγμα στην θάλασσα της Κύπρου. Από τα ψάρια τα οποία καταναλώνουμε στα διάφορα εστιατόρια ή αγοράζουμε από τιε ψαραγορές τα εγχώρια άγρια ψάρια δεν ξεπερνούν το 10% τα υπόλοιπα έρχονται από τα κατεχόμενα πιθανό και από την Τουρκία ή άλλες γειτονικές χώρες και τα ιχθυοτροφεία. Ξοδεύουμε χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για επιχορηγήσεις προς τους επαγγελματίες ψαράδες από την στιγμή που και αυτοί μάταια προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάμματο. Εάν αναλογιστούμε το κόστος παραγωγής δηλαδή τα χρήματα που ξοδεύονται για να συντηρούμε και να βοηθούμε τους επαγγελματίες να επιβιώνουν ίσως να ήταν προτιμότερο να τους αποζημιώναμε για να αποσύρονταν από το επάγγελμα. Φυσικά όμως δεν είναι αυτό που θέλουμε . θέλουμε να υπάρχουν ψάρια μέσα στην θάλασσα έτσι ώστε να μπορεί και ο επαγγελματίας να πιάσει και να πουλήσει φρέσκο Κυπριακό ψάρι και ο ερασιτέχνης να ψαρεύει με επιτυχία και να περνάει ευχάριστα τις ώρες του ενώ παράλληλα οι δύτες να βλέπουν ζωή μέσα στην θάλασσα. Μία θάλασσα πλούσια σε αποθέματα θα μας αποφέρει άνθηση σε πολλούς τομείς. Οικονομικούς , εμπορικούς, ακόμη και ψυχολογικούς αφού έγκυρες έρευνες πανεπιστημίων έχουν αποδείξεί ότι το ψάρεμα είναι ένα από τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά μέσα.
Δυστυχώς όμως έχουμε μπει σε μια γκρίζα ζώνη εδώ και αρκετό καιρό και συνεχώς το γκρίζο χρώμα όλο και σκουραίνει. Κάθε χρόνο τα πράγματα είναι και χειρότερα. Ορισμένοι φωνάζουν για την έλλειψη αστυνόμευσης, άλλοι για αλλαγή στις νομοθεσίες. Όλα έχουν μια βάση και από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Το 2007 όταν η Ευρωπαϊκή ένωση εξέδωσε ανακοίνωση αναφορικά με την απαγόρευση του δικτύου σε μη επαγγελματίες οι βουλευτές τότε κος Γιαννάκη Θωμά, Κυριάκο Χ’ατζηγιάννη και Σοφοκλή Φιττή έστησαν ολάκερη υπεράσπιση και μάλιστα κατάφεραν να εξασφαλίσουν 1200 άδειες κατηγορίας Γ και 350 άδειες για δίκτυ στον ώμο αυξάνοντας των συνολικό αριθμό των δικτύων 50% . Οι βουλευτές τότε έγιαναν ήρωες κατάφεραν και βρήκαν το παραθυράκι και με πολιτική πίεση πέτυχαν τον σκοπό τους. Ο οποίος δεν νομίζω να ήταν η αύξηση των αποθεμάτων αλλά μάλλον η αύξηση των ψήφων. Μάλιστα με τις υφιστάμενες νομοθεσίες που επιτρέπεται το ρίξιμο των δικτύων σε οποιοδήποτε βάθος έξη μήνες των χρόνο εάν κάποιος πάει ένα περίπατο παραλιακά θα δει του φελλούς από τα δίκτυα να ξενερίζουν από την Αγία Τριάδα μέχρι τον Πύργο Τυλληρίας. Δίκτυα επαγγελματικά, ερασιτεχνικά, παραγάδια, καλάμια, ψαροντούφεκα μέρα και νύκτα όλοι σε μια ακτογραμμή, όλοι να προσπαθούμε να πιάσουμε ψάρια. Ούτε μια απαγορευμένη περιοχή για ψάρεμα, ούτε μια σηματοδοτημένη περιοχή όπου το ψάρι μπορεί να αναπνεύσει. Έλεγχος; Καλύτερα μην ρωτάτε. Η παρανομία σε όλο της το μεγαλείο. Ενημέρωση προς το κοινό; Καλλιέργεια περιβαλλοντολογικής συνείδησης και παιδεία γύρω από την θάλασσα; Σχεδόν καμία.
Με αυτά και αυτά καταφέραμε μα τα εξαφανίσουμε όλα. Τώρα τι γίνετε; Εάν θέλουμε να κάνουμε κάτι πρέπει εκείνοι που πληρώνονται για αυτή την δουλειά (βλέπε Τμήμα Αλιείας) και εκείνοι που εμείς ψηφίσαμε για να μας προσφέρουν ποιότητα ζωής (βλέπε βουλευτές) να κάνουν τα παντζάκια των παντελονιών τους επάνω και να βρούνε τις λύσεις. Σίγουρα ο Περί Αλιείας Νόμος πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να αναβαθμιστεί. Πρέπει να γίνουν έρευνες και να δημοσιευτούν τα ευρήματα των ερευνών. Πρέπει να γίνετε συνεχείς ενημέρωση και καθοδήγηση τόσο των επαγγελματιών όσο και των ερασιτεχνών ψαράδων αναφορικά με την κατάσταση των αλιευτικών αποθεμάτων. Πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί μια φόρμουλα για σωστή και επαρκή αστυνόμευση.
Όλες αυτές τις λύσεις καλούνται οι αρμόδιοι να τις βρουν χθες γιατί σήμερα είναι πλέον αργά. Πρέπει επιτέλους για μια φορά στην ιστορία αυτού του τόπου να παραγκωνιστούν τα προσωπικά συμφέροντα και οι ομάδες συμφερόντων και να δούμε το κοινό καλό.
‘Ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται’ λέει μια λαϊκή ρήση. Θέλω πραγματικά να δώ εάν βρεθεί ένας άξιος καπετάνιος είτε αυτός ονομάζεται διευθυντής του Τμήματος Αλιείας είτε βουλευτής ο οποίο θα πάρει το τιμόνι αυτού του καραβιού που λέγεται Αλιείας και θα προσπαθήσει να αποτρέψει την βύθιση του . Η φουρτούνα είναι εδώ, το καράβι μπάζει αλλά δυστυχώς ο καπετάνιος απουσιάζει αυτή την στιγμή.