Αν κάποιος θα χαρακτήριζε το καλαμάρι σαν το δόλωμα του χειμώνα, τότε η σουπιά δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί ως το δόλωμα της Άνοιξης και του καλοκαιριού. Ο λόγος είναι πασιφανές, καθώς μετά την απομάκρυνση των καλαμαριών από τις αβαθείς ζώνες, τα διαθέσιμα πλέον μαλάκια είναι οι σουπιές και τα χταπόδια. Τα χταπόδια πολλές φορές, λόγω του μεγέθους τους, δεν είναι και τόσο εύχρηστα, ενώ δεν μπορούν να δολωθούν και ζωντανά. Έτσι, λοιπόν, καταλήγουμε στην σουπιά ως ένα από τα καλύτερα νωπά και ζωντανά δολώματα για ψάρεμα κυνηγών από το σκάφος. Η σουπιά, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενες εκδόσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ζωντανή είτε νωπή. Δύο σημαντικοί παράγοντες για να έχουμε επιτυχία στο ψάρεμα με σουπιά είναι: 1) Να δολωθεί σωστά, έτσι ώστε να έχει μια σωστή πλεύση στο νερό και 2) να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Κάποτε, ένας φίλος ψαράς δεν χρησιμοποιούσε σουπιές, οι οποίες είχαν γδαρθεί κατά την διαδικασία σύλληψής τους.

Η συντήρηση των σουπιών είναι σχετικά εύκολη ή για την ακρίβεια πολύ πιο εύκολη παρά την συντήρηση των καλαμαριών ή ψαριών για δόλωμα. Ένας κουβάς με θαλασσινό νερό μπορεί να κρατήσει τις σουπιές μας ζωντανές για πολύ ώρα. Αν ακόμη οι σουπιές αφήσουν μελάνι, τότε απλά βάζουμε λίγο καθαρό νερό από την θάλασσα και αυτό τις κρατάει ακόμη περισσότερη ώρα ζωντανές.

Που θα τις βρούμε

Όταν μιλούσα με κάποιους φίλους από Ελλάδα, οι οποίοι ψαρεύουν συστηματικά τις σουπιές, απόρησαν όταν τους είπα ότι δυσκολευόμαστε να βρούμε ζωντανές σουπιές. «Είναι το πιο εύκολο δόλωμα για να πιάσεις», μου ανέφεραν. Απλά βρες μια αμμουδερή παραλία που να συνορεύει με φυκιάδες και ρίχτε καλαμαριέρες, ρυμουλκώντας τις πολύ αργά, έτσι ώστε να σέρνονται στον βυθό. Εκεί θα βρεις και τις σουπιές.  Κάτι παρόμοιο είχε μοιραστεί μαζί μας και ο Καπετάν Θεόδωρος σε ένα εξειδικευμένο ψάρεμα για την σουπιά.

Ας θυμηθούμε λίγο τις συμβουλές του καπετάνιου!

-Για το ψάρεμα αυτό θα χρειαστούμε μερικές καλαμαριέρες του τύπου –γουρουνάκι.

Σε ένα καρούλι με πετονιά ή σε ένα καλάμι, δένουμε μια αρματωσιά, την  οποία ενώνουμε με ένα στριφτάρι και μισινέζα 40-45 mm. Η αρματωσιά μας να είναι περίπου ενάμιση μέτρο, δηλαδή εκατό πενήντα εκατοστά.  Περίπου πενήντα εκατοστά πιο κάτω από τον στριφτόγυρο, δένουμε ένα παράμαλλο  45 εκατοστών και επάνω μια καλαμαριέρα. Ακολούθως,  στο τέρμα της αρματωσιάς μας δένουμε το μολύβι μας και ένα παράμαλλο περίπου τριάντα πέντε εκατοστών, μαζί με ακόμη μια καλαμαριέρα. Το μολύβι που θα χρησιμοποιήσουμε κυμαίνεται από 200-400 γραμμάρια. Ψαρεύουμε αρόδο και είναι πολύ ευνοϊκό το ψάρεμα αυτό, όταν έχει ένα ελαφρύ αεράκι.  Οι καλύτερες ώρες είναι από τις πέντε το πρωί μέχρι τις επτά το πρωί ή το βράδυ και σε βάθος από είκοσι μέχρι και ένα μέτρο νερό.

Ρίχνω την αρματωσιά μου στο νερό και ξεκινάω το σκάφος και απομακρύνομαι καμιά εβδομηνταριά μέτρα μακριά. Σταματάω το σκάφος και ξεκινάω να μαζεύω την πετονιά μου σιγά - σιγά μέχρι να φτάσει στο σκάφος. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και περισσότερες καλαμαριέρες σε μια αρματωσιά, αλλά από τις δικές μου εμπειρίες, μέχρι τρείς είναι ιδανικές. Το πορτοκαλί  χρώμα έχει ιδιαίτερες επιτυχίες. Καθώς μαζεύουμε, θα νιώσουμε το βάρος να αλλάζει, τότε πρέπει χωρίς να σταματήσουμε, να συνεχίσουμε και να φέρουμε την σουπιά στο σκάφος. Αν σταματήσουμε υπάρχει περίπτωση να μας φύγει. Σε μία τέτοια περίπτωση, μόλις νιώσουμε ότι η σουπιά έχει απελευθερωθεί, σταματούμε  το μάζεμα και αφήνουμε  την αρματωσιά να πατώσει και ξαναμαζεύουμε  πάλι σιγά, πολύ πιθανό να πιάσουμε ξανά την ίδια σουπιά. Θέλει προσοχή όταν την ανεβάζουμε στο σκάφος, για να μην μας ρίξει τα μελάνια της. Καλύτερα να έχουμε ένα κουβά με νερό και από πάνω μια πετσέτα και μόλις βάλουμε την σουπιά στον κουβά,  να σκεπάσουμε αμέσως τον κουβά για προστασία.
Μία απόχη μπορεί να μας φανεί αρκετά χρήσιμη σε αυτό το ψάρεμα. Με αυτόν τον τρόπο θα πιάσουμε και καλαμάρια, αλλά καμιά φορά και χταπόδια. Όπως και στην περίπτωση με την σουπιά, το μυστικό είναι να μην σταματάμε το μάζεμα για να μην μας φύγει το θήραμα από τις καλαμαριέρες.

Άρα, είτε με αυτή την τεχνική, είτε με απλό spinning από το σκάφος,  μπορούμε να πιάσουμε 3-4 σουπιές, οι οποίες θα μας χρησιμεύσουν για δόλωμα. Αν τώρα ο τρόπος αυτός δεν είναι αποδοτικός για εμάς ή απλά δεν έχουμε όρεξη να τον δοκιμάσουμε μέχρι να πιάσουμε σουπιές, τότε μπορούμε  να καταφύγουμε σε δύο άλλες λύσεις. Η μία είναι να προμηθευτούμε δόλωμα από την προηγούμενη μέρα από κάποιο ψαροπούλι, στο οποίο έχουμε πει να μας φυλάξει φρέσκες σουπιές ή να ενημερώσουμε κάποιο επαγγελματία, ο οποίος θα βάλει δίκτυα να μας κρατήσει ζωντανές ορισμένες σουπιές για ψάρεμα. Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να πληρώσουμε και να αγοράσουμε τις σουπιές, καθώς και οι άνθρωποι που τις ψαρεύουν ή τις εμπορεύονται το κάνουν για την ζήση τους.

Ένα μικρό μυστικό στο ψάρεμα της σουπιάς είναι, όταν θα την δολώνουμε να βάζουμε από κάτω ένα ρούχο  και όχι απευθείας στο χέρι μας. Με αυτόν τον τρόπο, η σουπιά δεν εξαπολύει το μελάνι της και αποφεύγουμε τόσο την ακαταστασία στο σκάφος, αλλά και το τον μπελά του να βγάλουμε τα μελάνια από πάνω μας.

Σήμερα στην αγορά κυκλοφορούν και ειδικά εργαλεία για το ψάρεμα, αλλά και για το δόλωμα της σουπιάς. Πρόσφατα ανακάλυψα κάποιες καλαμαριέρες ειδικά διαμορφωμένες για το συγκεκριμένο ψάρεμα, οι οποίες είναι πολύ αποδοτικές. 

Η σουπιά στα Ιταλικά ονομάζεται και SEPIA, έτσι οι φίλοι μας οι Ιταλοί έχουν προχωρήσει στην δημιουργία  αρκετών τεχνικών, αλλά και προϊόντων  είτε για την σύλληψη σουπιών, είτε για να ψαρεύουν με σουπιές. Το Sepia cab  είναι μια πολύ συνηθισμένη μέθοδος ψαρέματος στην Ιταλία.  

Όλες, όμως, οι μέθοδοι και όλες οι τεχνικές απαιτούν τρία βασικά πράγματα. Αρχικά, να εφαρμόζουμε σωστά την τεχνική, το δεύτερο, να βρισκόμαστε στον κατάλληλο τόπο και το τρίτο, να έχουμε υπομονή.

Αν,  λοιπόν, θέλετε να πιάνετε από μόνοι σας τις σουπιές σας, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε!! Αλλιώς… το χέρι στην τσέπη.