Το εργαλείο που ίσως αντικαταστήσει το ψάρεμα με μολύβι φύλακα και νωπά δολώματα

Παρακολουθώντας ένα βράδυ κάποιο ιταλικό δορυφορικό κανάλι για το ψάρεμα, μου κίνησε την προσοχή ένα εργαλείο, το οποίο χρησιμοποιείται για ψάρεμα συναγρίδων, μινεριών, ροφών, φαγκριών και διαφόρων άλλων εκλεκτών ψαριών.  Το Seppia Kab, το οποίο μοιάζει με πέταλο αλόγου, τοποθετείται μέσα σε σουπιά ή καλαμάρι και κατεβαίνει στον πυθμένα.

Χρησιμοποιώντας λοιπόν κάποιες γνωριμίες από τον χώρο του ερασιτεχνικού ψαρέματος, προσπάθησα να προμηθευτώ το συγκεκριμένο εργαλείο από την Ιταλία. Μετά από λίγες μέρες, βρισκόταν στο ταχυδρομείο.

Από την αρχή, διαπίστωσα ότι η φιλοσοφία πίσω από αυτό το προϊόν είναι απλή αλλά πανέξυπνη. Πρόκειται για ένα μολυβένιο φωσφοριζέ πέταλο με ένα στριφτό γαντζάκι από πάνω και δύο αγκίστρια στο κάτω μέρος. Είναι διαθέσιμο σε  μεγέθη  50, 75, 100, 150 και 200γρ. Κοντά μου είχαν φτάσει τα εργαλεία 100 και 200 γραμμαρίων. Με μια πρώτη ματιά, το εκατοστάρι φαινόταν ιδανικό για το δόλωμα νωπής σουπιάς, ενώ το 200άρι μάλλον για καλαμάρια.

Με την πρώτη λοιπόν ευκαιρία αγόρασα τέσσερις φρέσκες σουπιές και πήγα να τα δοκιμάσω. Ακολουθώντας τις οδηγίες των όσων είχα δει στην τηλεόραση, πέρασα το πέταλο μέσα στη σουπιά βγάζοντας τον ακρινό χαλκά και δένοντάς τον  στην πετονιά. Χρησιμοποίησα ένα σχετικά μαλακό και παραβολικό καλάμι  του jigging. Μόλις όμως προσπάθησα να κατεβάσω τη σουπιά στον πυθμένα, διαπίστωσα ότι δεν μπορούσε να σταθεροποιηθεί πάνω στο πέταλο. Έτσι, τρύπησα λίγο στην άκρη το κόκκαλο της σουπιάς και πέρασα από μέσα τον χαλκά. Με αυτόν τον τρόπο σταθεροποιήθηκε και η σουπιά στο πέταλο. Κατέβασα λοιπόν το δόλωμά μου πάνω και περίμενα. Δυστυχώς, εκείνη την ημέρα το ρεύμα ήταν ποτάμι και η βάρκα έτρεχε. Χρειαζόταν να αφήνω συνεχώς νήμα, για να κρατήσω το δόλωμά μου πατωμένο. Με μικρές κινήσεις προσπαθούσα να του δώσω λίγη ζωή. Ξαφνικά, ένιωσα τα πρώτα μικροτσιμπήματα. Προσπάθησα να καρφώσω στο τσίμπημα αλλά τίποτα. Ξανά τσιμπήματα. Έφερα πάνω τη σουπιά μου και διαπίστωσα ότι κάποια μικρά αρπακτικά την είχαν κουρέψει. Από τις δαγκωματιές φαινόταν ότι επρόκειτο μάλλον για μικρά φαγκριά.

Πέρασα πάνω μια δεύτερη σουπιά και κατέβασα ξανά. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, ένα δυνατό τσίμπημα τράνταξε το καλάμι. Κάρφωμα και είδα ότι το ψάρι ήταν πιασμένο. Ξεκίνησα να φέρνω το ψάρι κοντά μου αλλά λίγα μόλις μέτρα πριν από τη βάρκα, απελευθερώθηκε. Πρόλαβα, ωστόσο, να δω τη σιλουέτα μιας δίκιλης συναγρίδας.

Τα απομεινάρια στο πέταλο από το κόκκαλο και λίγη σάρκα από τη σουπιά, επιβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για χτύπημα από συναγρίδα.

Μαζί με τους άλλους φίλους που με συνόδευαν, αφήσαμε τη βάρκα να μας παρασύρει και κάποια στιγμή είδαμε τυχαία μια ενδιαφέρουσα εικόνα στο βυθόμετρο. Κατεβάσαμε γρήγορα μια  ακόμη σουπιά και περιμέναμε. Ένα παράξενο μικρό χτύπημα έγινε αντιληπτό στο δόλωμα. Ακολούθησε παύση και μετά άλλο ένα μικρό τσίμπημα. Καρφώσαμε και το ψάρι άρχισε να κάνει κεφάλια. Τη μιια, ερχόταν προς το μέρος μας και την άλλη, σταματούσε και πείσμωνε. Τελικά, μετά από μερικά λεπτά ξεπρόβαλε ένα κουνελόψαρο γύρω στα τρία κιλά.

Η τέταρτη και τελευταία σουπιά ήταν δολωμένη και κατέβηκε και αυτή στον βυθό. Μικροτσιμπιές παρενοχλούσαν το δόλωμα. Ανεβάσαμε και είδαμε ότι το δόλωμα είχε δεχθεί επίθεση από μικρά κουνελόψαρα, γεγονός που πρόδωσαν οι χαρακτηριστικές τριγωνικές δαγκωματιές στις άκρες.

Το γενικό συμπέρασμα είναι το συγκεκριμένο εργαλείο ανταποκρίνεται πολύ καλά στην επαφή του με τα ψάρια. Το βάθος στο οποίο ψαρέψαμε ήταν από πενήντα μέχρι είκοσι μέτρα. Στα πιο βαθιά νερά δεχθήκαμε το τσίμπημα από τη συναγρίδα σε ένα σκαλί του βυθού. Το γεγονός ότι το πέταλο φωσφορίζει, μας δημιουργεί την υποψία ότι σε πιο σκοτεινά (άρα και πιο βαθιά) νερά), θα δουλεύει καλύτερα. Θα ήταν προτιμότερο να μην υπήρχε τόσο δυνατό ρεύμα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κατεβάσουμε το δόλωμά μας κάθετα. Έτσι, θα είχαμε λιγότερα μπόσικα και καλύτερο χειρισμό του δολώματος στον πυθμένα. Ένα παραβολικό καλάμι για jigging με έναν αξιόπιστο μηχανισμό, ταιριάζει άψογα με αυτή την τεχνική. Ένα μειονέκτημα του εργοστασιακού προϊόντος, το οποίο είναι κατοχυρωμένο στην εταιρεία  Olympus, είναι η κακή ποιότητα αγκιστριών που χρησιμοποιούνται, που στην περίπτωση μας είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφούν τα αγκίστρια μετά από τέσσερις χρήσεις. Άλλο σημαντικό σημείο που πρέπει να προσέξουμε και που  πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει στην επιτυχία της συγκεκριμένης τεχνικής είναι το μέγεθος του δολώματος που θα χρησιμοποιήσουμε. Ένα δόλωμα που καλύπτει όλο το πέταλο και επιτρέπει στα αγκίστρια να μένουν κοντά στο κεφάλι, μάλλον είναι το ιδανικό.  Χρειάζεται λίγη προσοχή την ώρα που περνάμε την άκρη του εργαλείου από το πίσω μέρος της σουπιάς, για να τρυπήσουμε το κόκκαλο στην άκρη και, έπειτα, να το περάσουμε μέσα από τη σάρκα, ώστε να βγει και να δέσουμε επάνω τη μισινέζα μας.

Σε γενικές γραμμές όμως, ο ελαφρύς εξοπλισμός που χρησιμοποιούμε, σε συνδυασμό με την αποφυγή επιπρόσθετου μολυβιού, για βύθιση του δολώματος, μας προσφέρει ξεκούραση, αμεσότητα και πιο απολαυστικό ψάρεμα. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να κάνουμε ένα οικονομικό και πολύωρο ψάρεμα, με μεγάλες πιθανότητες να χτυπήσουμε εκλεκτά ψάρια. Ελπίζουμε ότι σύντομα θα φανούν και τα καλαμάρια και ότι θα έχουμε την ευχέρεια να δοκιμάσουμε το εν λόγω προϊόν και σε αυτό το ψάρεμα. Στο παρόν στάδιο,  δεν είναι διαθέσιμο στην κυπριακή αγορά, αλλά νομίζω ότι σύντομα θα εμφανιστεί.  Το Seppia Kab μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με συρτή, αφού το βάρος του μπορεί να το βυθίσει και, με πολύ χαμηλές ταχύτητες, να κινείται κοντά στον βυθό, όπως μια σουπιά ή ένα καλαμάρι. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ,καλύτερα να μην τρυπήσουμε το κόκκαλο, αλλά να ανοίξουμε μια μικρή τρύπα στο πάνω μέρος των δολωμάτων και να περάσουμε τη μισίνα από μέσα, για να τη δολώσουμε. Σύντομα θα δοκιμάσουμε και αυτή τη μέθοδο!