Εν το πήρα κατάκαρτα

πο' 'σσω μου πον εφκαίννω,

μα σκάζω πον μ' αφήννουσιν

ψάρεμαν να πηαίννω.


Πάνω στην πέτραν μόνος μου

ποιόν ήτουν να κολλήσω,

τζι' εν με αφήννουν του σπιθκιού

πιλέ να ξιμουττίσω ;


Εκάμαν μας, τζιαι όρωμαν

την θάλασσαν θωρούμεν,

κουρκούνες, σκάρους τζιαι σορκούς

στον ύπνον μας ... τραβούμεν.


Εψές εθώρουν όρωμαν

που 'ππεσα στο κρεββάτι,

πως έπιασα ένα σορκόν

έναν κιλόν τζιαι κάτι.


Τζιαι ύστερα αρκέψασιν

κουρκούνες τζιαι τσιμπούσαν,

πουπάνω εν εφκαίννασιν

τζιαι πλαγιαστά 'τραβούσαν.


Σε λλίον εν που μπήκασιν

τζιέφαλοι, σάρπες, σκάροι,

μελάνες, μούρμουροι, σορκοί

τζι' έναν αδρόν σκαθθάρι.


Πολλές φορές έπιαννα θκυο

τζι' επάλιωννα μιτά τους,

μα πάλε εν εχόρταιννα

τζιειν τα τραβήματά τους.


Σε μια στιγμήν σταμάτησα

νάκκον πως εν να πνάσω,

μα άξιππα ... εξύπνησα

τζαι ήρτεν μου να σκάσω


Ήτουν ανάγκη δηλαδή

τα μαύρα να ξυπνήσω,

τζιαμέ που ελοάρκαζα

ψάριν να μεν αφήσω ;


Με αγωνίαν καρτερώ

να λήξ' η καραττίνα,

να ξανακούσω να σφυρά

στα 'φκια μου η μυσίνα.


Το πιο καλόν το δόλωμαν

του σκάρου εν η φτύρα,

βάλλετε φτιν στο τι λαλώ

γιατ' έχω μιάλην πείρα.


Που ούλλα που δοτζίμασα

μα τζιαι που όσα είδα,

για τον σορκόν καλλύττερον

φίλοι εν η γαρίδα.


Κουρκούνες, σάρπες, τζιέφαλοι

τσιμπούν πα' στο ζυμάριν,

τούτον πως εν το πιο καλόν

για μεν εν φως φανάριν.


Τα τζιεφαλούθκια τα μιτσιά

τζιείνος που τα ψαρεύκει,

να κάμνει παπαόλυμμαν

τζι' άλλον να μεν γυρεύκει.


Θαρκούμ' επολληλόησα

τζιαι ζάλισα σας μάλλον,

τζι' αντί για τα δολώματα

θα πούμεν κάτι άλλον.


Είμαι τζιαι μιάλος ψαροφάς

σκάρτον εγιώ 'ν τζιαι φκάλλω,

μα τες κουρκούνες φίλοι μου

πρώτην θέσην τες βάλλω.


Προπάντων αναγιούμενες

ναν μαύρες τζι' αυκωμένες,

χαβιάριν εν π' αξίζουσιν

φρεσκοτηανισμένες.


Η όρεξη μου άννοιξεν

φίλοι μου τζι' εν κραθκιούμαι,

μ' αντί κουρκούνες, σήμερα

έσιει λουβίν θαρκούμαι.


Φίλοι, είπαμεν κάμποσα

έτσι για να γελούμεν,

τα σοβαρ' αν αρκέψουμεν

θα ψυχοπλακωθούμεν.


Τζιαι εν να καταντήσουμεν

μόνον για τουν' τον λόγον

στο τέλος να γυρεύκουμεν

ούλλοι μας ψυχολόγον.


Όμως το ποίμαν μο' ως δαμέ

τωρά εν να το κλείσω,

γιατί θα γράφ' ως ... αύριον

αν πω να συνεχίσω.


Υ.Γ

----

Μιαν συμβουλήν εν να σας πω

πριχού να σας αφήσω,

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, γιατ' η ζωή

εν τζιαι στρέφεται πίσω.



Φίλοι μου, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε όσο μπορείτε, και ... υπομονή.



Σταύρος Μαυρέσης 

07/04/2020