Η Χειμωνιά έχει πλέων περάσει, τα σύννεφα και η κακοκαιρία έχουν παρέλθει αφήνοντας μας πίσω τους, τις τόσο ευεργετικές για τον τόπο μας βροχές.

Με τόσο νερό στα φράγματα η διάθεση όλων  μας έχει αλλάξει!

Πιο ανανεωμένοι και έτοιμοι όσο ποτέ άλλοτε, ετοιμαζόμαστε για την φετινή σεζόν στα γλυκά νερά!

Σχέδια και όνειρα πολλά για τον τόπο μας... αλλά... ένας άλλος πυρετός αρχίζει να ανεβαίνει!!

Οι αναμνήσεις της περσινής χρονιά επανέρχονται στο προσκήνιο... η ημερομηνία πλησιάζει και οι προετοιμασίες για το τρίτο μας ταξίδι έχουν ήδη αρχίσει...

Τα νεύρα μου παν να σπάσουν αφού εδώ και μισή ώρα ανακατεύω ψάχνοντας σε συρτάρια και ντουλάπια! Κάπου τις είχα φυλάξει αλλά ως συνήθως... τις έχασα, και με τόση ακαταστασία εδώ μέσα δεν υπάρχει περίπτωση να τις βρω!

Σκέφτομαι πως πάλι θα χρειαστεί να αγοράσω καινούργιες για να αντικαταστήσω τις παλιές πραγκαρόλες που έχω στα rabala όταν ξαφνικά κάτι παίρνει το μάτι μου να γυαλίζει στον πάτο της ντουλάπας... επιτέλους τις βρήκα!

Μερικά λεπτά αργότερα, και ενώ κρατάω γερά το split-rig με την πένσα καθώς πάω να σπρώξω μέσα την πραγκαρόλα... αυτή γλιστράει απότομα και μου καρφώνεται στον αριστερό αντίχειρα... ο πόνος πολύς αλλά ευτυχώς δεν πάει βαθιά... καθώς βγάζω την πραγκαρόλα βλαστημάω το καταραμένο το split-rig που δεν θέλει να ανοίξει και διερωτώμαι τι τα θέλουμε τόσο χοντρά εργαλεία??

Αλήθεια, τι τα θέλουμε, γιατί τα χρειαζόμαστε...?

 

Και τότε θυμάμαι.

Θυμάμαι πόσες φορές πήγε να σπάσει η καρδιά μου από την αγωνία, πόσες φορές η αδρεναλίνη έφτασε στα ύψη και ένιωσα τον χρόνο να σταματάει για λίγο σε εκείνη την στιγμή, την στιγμή που βλέπεις εκείνο όλο το ψάρι των 50 κιλών!!

Καθώς παλεύεις να το βγάλεις απ΄ τα βαθιά, πλαγιάζει για λίγο κάτω από την επιφάνεια του νερού, αφήνοντας σε να το θαυμάσεις, να θαυμάσεις για μια στιγμή από κοντά το μεγαλείο του, εκείνο το γνώριμο αλλά παράξενο συνάμα χρυσαφή χρώμα που γίνεται ασημένιο σαν πανοπλία την στιγμή που αντανακλάει πάνω του το φως του ήλιου, τόσο όμορφο, τόσο ωραίο, τόσο μεγαλοπρεπές ψάρι!

Μένεις αποσβολωμένος για μια στιγμή μέχρι να καταλάβεις πως πλέων το ψάρι πάει για την επιφάνεια! Άξαφνα γυρίζεις το καλάμι προς τα κάτω και πίσω αριστερά προσπαθώντας να αποτρέψεις τα τεκταινόμενα, αλλά ήδη το ξέρεις πως είναι αργά.

Το ψάρι με μια απότομη κίνηση, σε μια ύστατη προσπάθεια διαφυγής, ξεπροβάλει και πετάγεται πάνω από την επιφάνεια του νερού, γεμίζοντας σε με τόσα απερίγραπτα συναισθήματα δέους και θαυμασμού αλλά ταυτόχρονα και με μια δόση πανικού!!! Αφού ξέρεις πως αυτή είναι η καίρια στιγμή, η στιγμή της αλήθειας, όπου όλα πλέων θα φανούν....

 

Είναι αρκετά γερά τα split-rigs? Τα treble hooks? Το snap? Η σύνδεση από το νήματος - leader?   

 

Όλα αυτά τα ερωτήματα απαντώνται αυτή την στιγμή, την στιγμή που παλεύεις το ψάρι, την στιγμή που αυτός όλος ο όγκος των 50 και 60 κιλών πετάγεται με ορμή πάνω από το νερό κουνώντας με μανία το κεφάλι πέρα δώθε προσπαθώντας να απαλλαγεί από το δόλωμα που το κρατάει αγκιστρωμένο για τόση ώρα.

Αυτή η είναι η στιγμή που όλα θα βγουν στην επιφάνεια, η προετοιμασία τόσων μηνών, οι τόσες δοκιμές που έκανες απ’ το σπίτι, οι τόσοι κόμποι που δοκίμασες, το είδος των αγκιστριών που επέλεξες μετά από τόσες και τόσες έρευνες που έκανες στο διαδίχτυο και στα τοπικά μαγαζιά... τόσα και τόσα θα φανούν μόνο σε αυτή την φάση, και εσύ δεν πρέπει να βγεις λάθος, δεν πρέπει να έχεις κάνει λάθος επιλογές, διότι απλούστατα δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία!!

 

...το ψάρι γυρίζει προς τα δεξιά μου και με απίστευτη δύναμη μου παίρνει 15-20 μέτρα και τραβάει προς τα κάτω... γυρίζει και πάλι προς την κατεύθυνση μου και χάνετε κάτω από την βάρκα.

Ανακούφιση!! Το ψάρι είναι ακόμη αγκιστρωμένο, είναι πάνω!

Από τα αριστερά βλέπω να πλησιάζει και η δεύτερη βάρκα με τους Ευάνθη και Βύρωνα να παρακολουθούν όλο αγωνία την έκβαση της μάχης που ακόμη καλά κρατεί...

Μου παίρνει κι άλλα μέτρα... πάει να περάσει από την άλλη μεριά της βάρκας, από κάτω μου... δεν μπορώ να το επιτρέψω! Το νήμα από την τριβή πάνω στην βάρκα σίγουρα θα κοπεί!

Κοντράρω περισσότερο το ψάρι, και αυτό αλλάζει και πάλι κατεύθυνση προς τα  δεξιά... τα χειρότερα έχουν αποφευχθεί, το ψάρι μετά από αυτή την ύστατη προσπάθεια είναι πλέων εξαντλημένο... τώρα μένει μόνο να το ξαναφέρω κοντά στην βάρκα και ο Σιαρίφ, ο οδηγός μας, θα το φέρει πάνω με τον γάντζο...

 

Μαζεύω άλλα 10 μέτρα στα γρήγορα και το ψάρι είναι και πάλι στη επιφάνεια γύρο στα 20 μέτρα δεξιά της βάρκας... αυτή την φορά δεν έχει δύναμη για άλματα... γυρνάει πλευρό, έχει εξασθενίσει, το φέρνω κοντά, κάνει μια προσπάθεια να γυρίσει πίσω αλλά δεν το αφήνω... άλλα δύο μέτρα μένουν... έτοιμος ο Σιαρίφ με τον γάντζο στο χέρι... μόλις φτάνει κοντά του το ψάρι, του περνάει τον γάντζο από την κάτω σιαγώνα και το φέρνει πάνω!!

Ζητωκραυγές, συγκινήσεις και αισθήματα απερίγραπτα, κι ας έχω βγάλει μεγαλύτερο στο προηγούμενο ταξίδι, η μάχη που μου πρόσφερε αυτό το θηρίο ήταν απίστευτη!

Καθώς το περνάμε στην ζυγαριά... ο δείκτης σταμάτησε στα 42.5 κιλά ακριβός!

Είναι απίστευτο καθώς το νήμα που έχω πάνω στην μηχανή μου είναι μόλις 40 λίβρες(19 κιλά) αντοχής. Τα φρένα δούλεψαν τέλεια, το leader ενώθηκε τέλεια με το νήμα, όλες οι συνδέσεις, τα snaps κτλ κτλ τέλεια!

 

Τώρα που τα γράφω αυτά, κάνω τη σκέψη... πως αυτή τη φορά πρέπει να το πάρω ακόμα πάρα πέρα... και να ψαρέψω με 20 λίβρο νήμα!

Αλλά από την άλλη... αν χάσω κάνα τέρας? Θα είναι μεγάλη πίκρα!

 

Λίγες στιγμές αργότερα, την ίδια μέρα, βγήκε ακόμη ένα πραγματικό θηρίο, μια πέρκα γύρο στα εξήντα κιλά από τον κύριο Ευάνθη!

Πραγματικά υπέροχα ψάρια, είναι να βλέπεις και μόνο είναι αρκετό, τόσο όμορφα, τόσο μεγαλοπρεπή ψάρια!

Είχαμε και άλλα πολλά ακόμη... 35ρι από τον Βύρωνα, 20ρι και 25ρι από τον Νικόλα και μια πληθώρα 10κιλων και 15κιλων από τους Γρηγόρη και Πόλι!!

Βέβαια είχαμε και τις απώλειες μας, ως συνήθως... χάθηκαν ψάρια των 40 και 50 κιλών, ίσως και μεγαλύτερων, από λάθη αλλά και λόγο τύχης.

Αναπολώντας όλα αυτά που ζήσαμε σε εκείνη τη γη, την γη των Φαραώ και των αρχαίων Αιγυπτίων, υπάρχει μια στιγμή και ένα ψάρι που θα θυμάμαι πάντοτε, είναι εκείνο το 7κιλο τιγρόψαρο που έπιασε ο φίλος και συγκάτοικος στην βάρκα, Νικόλας.

Το όλο σκηνικό της μάχης και της σύλληψης αυτού του ψαριού, εξελίχθηκε ακριβός την στιγμή που ο ήλιος χανότανε πίσω από τους αμμόλοφους, δίνοντας ένα παράξενο κόκκινο, συνάμα μοβ, χρώμα σε όλη την έρημο και τον ουρανό της, σαν να βυθιζότανε και αυτός ο ίδιος, μέσα στον απέραντο αυτό ποταμό, στον ποταμό που ζωντάνεψαν τόσες και τόσες Θεότητες και μύθοι, στον ποταμό που άνθησε ίσως ο μεγαλοπρεπέστερος  πολιτισμός όλων των εποχών!

Στον ποταμό που έθρεψε, και έδωσε ζωή σε τόσα εκατομμύρια ανθρώπους...

Στον ποταμό Νείλο.