Μέσα από το φόρουμ του περιοδικού μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε αρκετούς σπουδαίους ανθρώπους, όχι μόνο από Κύπρο αλλά και από εξωτερικό. Μία ξεχωριστή οντότητα, ένας σπουδαίος άνθρωπος και σπουδαίος ψαράς είναι και ο κύριος Παναγιωτίδης Θεόδωρος για πολλούς γνωστός ως ο καπετάν Θεόδωρος

Ο Καπετάνιος λοιπόν κατά καιρούς μας έγραφε μέσα στο φόρουμ του περιοδικού πώς ψαρεύει τις σουπιές. Στην Κύπρο αν και σε αρκετά σημεία υπάρχουν σουπιές εντούτοις πέρανα πο κάποιες τυχαίες συλλήψεις κατά την διάρκεια ψαρέματος καλαμαριών δεν έχουμε κάτι σταθερό ή συγκεκριμένο το οποίο μπορούμε να ονομάσουμε ως τεχνική. Θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια όταν επιτρεπόταν το ψάρεμα το βράδυ με φωτεινή πηγή και ψαροντούφεκο  βρίσκαμε αρκετές σουπιές κυρίως ξέβαθα. Η σουπιά εκτός από ένα εκλεκτό μεζέ αποτελεί και ένα από τα καλύτερα δολώματα για το ψάρεμα κυνηγών όπως μινέρια και συναγρίδες. Βλέποντας λοιπόν τις επιτυχίες του καπετάνιου στο συγκεκριμένο ψάρεμα το ρωτήσαμε να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά αυτού του ψαρέματος τα οποία και μας παράθεσε πιο κάτω.

Σύμφωνα λοιπόν με τον καπετάνιο στην Ελλάδα παραδοσιακά το ψάρεμα της σουπιάς γίνετε με τρείς τρόπου. Εμείς όμως θα σταθούμε σε αυτό το τεύχος στο ψάρεμα από το σκάφος το οποίο είναι και το πιο δημοφιλές για τους ερασιτέχνες ψαράδες.   

Για το ψάρεμα αυτό θα χρειαστούμε μερικές καλαμαριέρες του τύπου –γουρουνάκι.

Σε ένα καρούλι με μπετονιά ή σε ένα καλάμι δένουμε μια αρματωσιά την  οποία ενώνουμε με ένα στριφτάρι και μισινέζα 40-45 mm. Η αρματωσιά μας να είναι περίπου ενάμιση μέτρο δηλαδή εκατό πενήντα εκατοστά.  Περίπου πενήντα εκατοστά πιο κάτω από τον στριφτόγυρο δένουμε ένα παράμαλλο  45 εκατοστών και επάνω μια καλαμαριέρα. Ακολούθως  στο τέρμα της αρματωσιάς μας δένουμε το μολύβι μας και ένα παράμαλλο περίπου τριάντα πέντε εκατοστών μαζί με ακόμη μια καλαμαριέρα. Το μολύβι που θα χρησιμοποιήσουμε κυμαίνεται από 200-400 γραμμάρια . Ψαρεύουμε αρόδο και είναι πολύ ευνοϊκό το ψάρεμα αυτό όταν έχει ένα ελαφρύ αεράκι.  Οι καλύτερες ώρες είναι από τις πέντε το πρωί μέχρι τις επτά το πρωί ή το βράδυ και σε βάθος από είκοσι μέχρι και ένα μέτρο νερό.

Ρίχνω την αρματωσιά μου στο νερό και ξεκινάω το σκάφος και απομακρύνομαι καμιά εβδομηνταριά μέτρα μακριά. Σταματάω το σκάφος και ξεκινάω να μαζεύω την μπετονιά μου σιγά σιγά μέχρι να φτάσει στο σκάφος. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και περισσότερες καλαμαριέρες σε μια αρματωσιά αλλά απο τις δικές μου εμπειρίες μέχρι τρείς είναι ιδανικές. Το πορτοκαλί το χρώμα έχει ιδιαίτερες επιτυχίες. Καθώς μαζεύουμε θα νιώσουμε το βάρος να αλλάζει, τότε πρέπει χωρίς να σταματήσουμε να συνεχίσουμε και να φέρουμε την σουπιά στο σκάφος. Αν σταματήσουμε υπάρχει περίπτωσει να μας φύγει. Σε μία τέτοια περίπτωση μόλις νιώσουμε ότι η σουπιά έχει απελευθερωθεί σταματάτε το μάζεμα και αφήστε την αρματωσιά να πατώσει και ξαναμαζέψτε πάλι σιγά, πολύ πιθανό να πιάσετε ξανά την ίδια σουπιά. Θέλει προσοχή όταν την ανεβάζουμε στο σκάφος για να μην μας ρίξει τα μελάνια της. Καλύτερα να έχουμε ένα κουβά με νερό και από πάνω μια πετσέτα και μόλις βάλουμε την σουπιά στον κουβά αμέσως να σκεπάζουμε τον κουβά για προστασία.
Μία απόχη μπορεί να μας φανεί αρκετά χρήσιμη σε αυτό το ψάρεμα . Με αυτόν τον τρόπο θα πιάσουμε και καλαμάρια αλλά καμιά φορά και χταπόδια. Όπως και στην περίπτωση με την σουπιά το μυστικό είναι να μην σταματάμε το μάζεμα για να μην μας φύγει το θήραμα από τις καλαμαριέρες..

Το ψάρεμα της σουπιάς είναι μεν εύκολο απαιτεί δε υπομονή. Σίγουρα, όμως, το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει.

Αυτά είναι λοιπόν τα μυστικά του καπετάνιου για το ψάρεμα της σουπιάς και για όσους έχουν υπομονή αξίζει να το δοκιμάσουν!