Πολλές φορές όταν ψαρεύουμε καθετή από βάρκα αναζητούμε ψάρια τα οποία θα πιαστούν σχετικά εύκολα στα αγγίστρια μας, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε εξιδικευμένα εργαλεία, πολύπλοκες αρματωσιές και εξιδανικευμένα δολώματα. Αυτό που επιδιώκουμε είναι ένα χαλαρό – διασκεδαστικό ψάρεμα, με πολλά τσιμπήματα και ψάρια. Συνήθως τέτοια ψαρέματα γίνονται με στόχο χάννους, πέρκες και σπάρους. Παρ’όλα αυτά υπάρχει ένα ψάρι το οποίο μπορεί να μας χαρίσει πολύ δυνατά και συνεχόμενα τσιμπήματα, ενώ μπορούμε να το βρούμε σχετικά εύκολα σε πολλές περιοχές της Κύπρου. Το ψάρι αυτό ονομάζεται ποντικός (η αλλιώς παπαγάλος ή κατσούλα).

    Από το Τμήμα Αλιείας μπορούμε να αποκομήσουμε τις ακόλουθες πληροφορίες για το ψάρι αυτό: ‘‘Ο ποντικός είναι ψάρι που απαντά συχνά στα παράλια της Κύπρου. Είναι βενθικό είδος και το βρίσκουμε σε περιοχές με πλούσια βλάστηση, αλλά κυρίως σε περιοχές με αμμώδη και λασπώδη υποστρώματα, όχι πολύ μακριά από την ακτή, σε βάθος μεταξύ 1 και 50 μέτρων. Το μήκος του ψαριού αυτού μπορεί να φτάσει τα 30 εκατοστά, αλλά συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 10 και 20 εκατοστών. Πρόκειται για είδος που βρίσκεται σχετικά κοντά στον βυθό, ενώ όταν απειλείται θάβεται ασπραπιαία σε μικροσκοπικές τρύπες που κατασκευάζει στα μαλακά υποστρώματα όπου ζει.

    Τρέφεται με μικρά ασπόνδυλα, μαλάκια, καρκινοειδή, μικρά ψάρια και γαρίδες. Η αναπαραγωγική περίοδος του είδους αρχίζει τον Ιούλιο και ολοκληρώνεται περί τα τέλη Αυγούστου. Ο ποντικός είναι ερμαφρόδιτο πρωτόγυνο ψάρι και ωριμάζει σεξουαλικά σε ηλικία περίπου 2 ετών, όταν το μήκος του είναι μεταξύ 12 και 15 εκατοστών. Το εν λόγω είδος παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό, με το αρσενικό και το θυληκό να διαφέρουν μορφολογικά. Το αρσενικό έχει πάντοτε πιο έντονα χρώματα και συνήθως είναι πρασινοπλέ, ενώ το θηλυκό έχει συνήθως ξεθωριασμένο ροζ χρώμα. Έχει μικρή εμπορική αξία, αν και είναι αρκετά εύγεστο ψάρι.’’

    Όντως το συγκεκριμένο ψάρι έχει πολύ εύγεστο κρέας, ενώ σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας θεωρείται ως ο μεζές του ερασιτέχνη ψαρά. Το χαρακτηριστικό του ποντικού είναι ότι ελίσσεται συνεχώς, είναι γενικά γλοιώδες ψάρι και όταν δει ότι απειλείται, σε απειροελάχιστο χρόνο κρύβεται στην άμμο. Ελάχιστοι έχουν δει αυτήν την κίνησή του που γίνεται κυριολεκτικά μέσα σε δευτερόλεπτα. Ο ποντικός είναι από τη φύση του επιθετικό ψάρι. Μπορεί να κρύφεται στην άμμο από φόβο μόλις νιώσει οποιονδήποτε κίνδυνο, όμως όταν βρεθεί στα πιασμένος σε αγγίστρι δεν θα διστάσει να επιτεθεί! Έχει τέσσερα μικρά αλλά πολύ ισχυρά δόντια, τα οποία θέλουν ιδιαίτερη προσοχή κατά την απαγγίστρωση. Όταν προλάβει να πιαστεί από κάποιο σημείο του χεριού μπορεί να μείνει κρεμασμένος για αρκετά δευτερόλεπτα, παρ’όλη την προσπάθεια του ψαρά να τον απωθήσει. Επίσης, λόγω του γλοιώδους σώματος και των δυνατών δοντιών απαιτείται η χρησιμοποίηση χοντρού ρούχου κατά την διαδικασία απαγγίστρωσης.

    Όσο αφορά το ψάρεμα του συγκεκριμένου ψαριού, θεωρείται σχετικά εύκολο. Η αρματωσιά μπορεί να αποτελείται από όσα αγγίστρια επιθυμεί ο ψαράς, ενώ σαν δόλωμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί γαρίδα, σκουλίκι ή κομμάτι από οποιοδήποτε νωπό ψάρι.  Σημαντική λεπτομέρεια για καλύτερα αποτελέσματα είναι τα δολώματα να βρίσκονται κοντά στον βυθό. Έτσι κατά το ψάρεμα του συνίσταται μια μικρή βολή 10 μέτρων, έτσι ώστε τα παράμαλλα να ξαπλώσουν στον πυθμένα, αφού το ψάρι τρέφεται εκεί κοντά.

    Όσο αφορά τον εξοπλισμό, δεν απαιτείται κάτι το εξειδικευμένο. Ένας πολύ καλός εξοπλισμός θεωρώ πως είναι ένα καλάμι τύπου feeder, ύψους 2.40 μέτρα, με casting weight τα 100 γραμμάρια. Μηχανισμός 3000-4000, γεμισμένος με 150+ μέτρα νήμα διαμέτρου 14-18mm. Συνήθως τα τσιμπήματα είναι απότομα και δυνατά, ενώ οποιαδήποτε καθυστέρηση στο κάρφωμα συνεπάγεται πως το ψάρι θα καταπιεί όλο το δόλωμα μαζί με το αγγίστρι. Παρ’όλο το σχετικά μικρό στόμα του συγκεκριμένου ψαριού, καλό είναι να χρησιμοποιούνται κάπως μεγάλα αγγίστρια, πχ νούμερο 6, έτσι ώστε το αγγίστρωμα να γίνεται από τα χείλη. Αυτό συνεπάγεται εύκολη και γρήγορη απαγγίστρωση.

    Καλές περιοχές για να ξεκινήσει κάποιος να ψάχνει αυτά τα ψάρια είναι αμμώδης βυθός με βάθος γύρω στα δέκα μέτρα, ενώ η παρουσία βράχων κοντά στην ακτή είναι θετική. Περιοχές σαν αυτή που περιγράφεται παραπάνω υπάρχουν σε πολλά σημεία της Κύπρου και είναι σχετικά εύκολος ο εντοπισμός τους. Σε τέτοια ψαρέματα μπορεί να πιαστούν αρκετά ψάρια. Τα μικρά του είδους πρέπει να απελευθερώνονται, ενώ είναι σωστό μετά από κάποια ποσότητα ψαριών να αλλάζουμε περιοχή.

    Η μη χρησιμοποίηση άγκυρας και το ψάρεμα αρόδου είναι κάτι που συνιστάται έτσι ώστε να μην εξαφανίσουμε όλα τα ψάρια από μια μικρή περιοχή σε λίγα ψαρέματα. Μην ξεχνάτε πως το πιο σημαντικό στο ψάρεμα είναι ο πειραματισμός και το ψάξιμο για νέες περιοχές, οι οποίες αποτελούν το πιο δυνατό όπλο του ερασιτέχνη ψαρά! Θερμές ευχαριστίες στον Αλέκο Δρουσιώτη για την όλη του συμβολή στην υλοποίηση αυτού του άρθρου.