Μέρες τώρα λόγω και τον θερινών διακοπών το ψάρεμα είναι καθημερινό. Και πίσω από αυτό είναι γιατί κρύβεται ένας σημαντικός λόγος που ακούει στο όνομα ακκανομούτης.

Είναι καιρός να φανούν και να μας προσφέρουν τις ετήσιες συγκινήσεις όπου κάθε χρόνο πιστοί στο ραντεβού τους έρχονται στο καθιερωμένο τους ταξίδι περνούν από το νησί δίδουν χαρά στους φίλους της συρτής και συνεχίζουν το ταξίδι τους.

Είναι χρόνια τώρα που μαζί με τον φίλο και σύντροφο μου στο ψάρεμα Αντρέα τους περιμένουμε κάθε τέλος του Καλοκαιριού – αρχές φθινοπώρου για να απολαύσουμε το ψάρεμα τους. Πειραματιστήκαμε αρκετά μαζί τους, δοκιμάσαμε διάφορες τεχνικές, συνδυάσαμε συμβουλές από παλιούς ψαράδες μαζί με σύγχρονα υλικά και καταλήξαμε στον τρόπο που θεωρήσαμε καλύτερο για το ψάρεμα τους.

23 Αυγούστου και ξεκινήσαμε στις 04:30 το πρωί με τον Αντρέα για ψάρεμα σφύρνας. Πάντα συνδυάζαμε αυτά τα δύο ψαρέματα αφού ο εξοπλισμός είναι σχεδόν ο ίδιος (εκτός από το δόλωμα) και βολεύουν και οι ώρες. Το ψάρεμα της σφύρνας διαρκούσε μία με ενάμιση ώρα μέχρι να χαράξει το φως και ακολούθως βάζαμε πορεία για τα γνωστά κομμάτια που ίσως πετυχαίναμε τους κυνηγούς.

Η μέρα είχε ξεκινήσει καλά, δεν είχε ακόμη χαράξει και στο σκάφος βρίσκονταν 4 σφύρνες. Νιώθαμε τώρα πιο άνετη να συνεχίσουμε το ψάρεμα μας χωρίς να αγχωθούμε ιδιαίτερα αφού ο μεζές ήταν ήδη στο σκάφος.



Που βρίσκουμε τους κυνηγούς.

  Τα ψάρια αυτά ταξιδεύουν συνήθως σε ομάδες και σπάνια θα βρούμε ένα ψάρι να κινείτε μόνο του. Τους αρέσει να κολυμπούν σε νερά σκοτεινά και για αυτό πιθανοί τόποι για να τα εντοπίσουμε είναι γύρω από πλοία, γύρω από σημαδούρες, και κοντά σε ξέρες και μπούκες λιμανιών (όπου επιτρέπεται το ψάρεμα).

Δύο καλάμια για ελαφριά συρτή με action από 6-30 λίβρες και μηχανισμούς όχι απαραίτητα μεγάλους. Η μισίνα που μπορείτε να εφοδιάσετε τον μηχανισμό σας είναι από 0,40 μέχρι 0,60 και για παράμαλλο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αόρατη μισίνα από 0,40 μέχρι 0,60. Ίσως να αναρωτιέστε τι μας λέει τώρα αυτός αφού μας δίδει μάνα και παράμαλλο στις ίδιες διαστάσεις. Να σας εξηγήσω τι εννοώ. Τα ψάρια αυτά τα βρίσκουμε σε μεγέθη από 500 γραμμάρια μέχρι 3-4 κιλά συνήθως. Αλλά καμιά φορά ίσως να βρεθείτε και πάνω από την αγέλη των πεντάκιλων και εξάκιλων και τότε η 0,40 να αποδειχθεί αδύναμη για ένα τόσο μαχητικό ψάρι.

Χρησιμοποιήσαμε και δοκιμάσαμε αρκετά δολώματα για αυτό το ψάρεμα, κουταλάκια, φτερά, κομματάκια χταποδιού, τεχνητά ψαράκια και άλλα πολλά. Αρκετά από αυτά είχαν αποτέλεσμα άλλα πάλι όχι και τόση πολύ επιτυχία. Τυχαία μια μέρα δοκιμάσαμε να δολώσουμε κατεψυγμένο καλαμάρι και αυτό βάζοντας ένα κομματάκι σε μία μικρή τεχνητή συλικονετινη σουπιά και αυτό είχε μεγάλη επιτυχία. Έτσι αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε αυτό το σύστημα στο ψάρεμα μας.

Με δύο καλάμια λοιπόν πίσω από την βάρκα μας με παράμαλλα μήκους μία οργιά και με μία ψεύτικη μικρή σουπιά και στο αγκίστρι ένα κομματάκι από κατεψυγμένο καλαμαράκι το οποίο ξεπαγώσαμε βάλαμε πλώρη με πολλές ελπίδες ότι σήμερα θα τους εντοπίζαμε. Η ταχύτητα με την οποία ταξιδεύουμε είναι από 3 μέχρι 5 knots ανάλογα με τον καιρό και στο ένα καλάμι είχαμε τοποθετήσει ένα μικρό στριφτό βαρίδι. Τα δολώματα μας τα είχαμε αφήσει 25 – 30 οργιές πίσω από το σκάφος.

Η ώρα είχε πάει 07:30 και πλησιάζαμε σε μία γνωστή περιοχή όπου παλιά πιάσαμε αρκετά ψάρια. Ξαφνικά η πρώτη μηχανή ξεκίνησε να σφυρίζει. Το χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του Αντρέα . Το σημείο όμως αυτό είναι αρκετά κρίσιμο γιατί είτε θα πετύχεις να οδηγήσεις την αγέλη πίσω από το σκάφος ή θα αρκεστής με το ένα ψάρι.

Οι ακκανομύτες είναι ψάρια τα οποία αναπτύσσουν κανιβαλισμό και μόλις δούνε ένα από αυτούς να πληγώνεται οι άλλοι τον ακολουθούν για να τον φάνε. Έτσι πρέπει να φέρεις το ένα ψάρι κοντά στο σκάφος αργά και σταθερά ώστε τα άλλα να το ακολουθήσουν. Ρίχνουμε κομματάκια από δολώματα για να τα κρατήσουμε κοντά στο σκάφος, το δεύτερο καλάμι πρέπει να είναι κοντά και μόλις τσιμπήσει το δεύτερο καλάμι βγάζουμε το πρώτο ψάρι από το νερό το ξαναδολώνουμε και το ρίχνουμε πίσω στο νερό αφού τα ψάρια ακολουθούν το ψάρι που είναι πιασμένο στο δεύτερο καλάμι. Με αυτόν τον τρόπο τα ψάρια βγαίνουν από τα σκιερά νερά και ακολουθούν το σκάφος. Καθώς η διαδικασία συνεχίζεται καλά είναι να ρίχνουμε κανένα κομματάκι από δόλωμα στο νερό. Οι κυνηγοί έχουν τη τάση μόλις νιώσουν την αντίσταση από την μισίνα να πετάγονται πάνω από το νερό. Αν και το παιχνίδι μαζί τους είναι ωραίο εντούτοις μην το παρακάνετε γιατί η σάρκα τους είναι μαλακή και σχίζονται εύκολα. Για αυτόν τον λόγω τα αγκίστρια δεν πρέπει να είναι πολύ χοντρά.

Κάνοντας βόλτες γύρω από το ίδιο σημείο τα ψάρια δεν έλεγαν να σταματήσουν να τσιμπούν. Το μόνο αρνητικό τις όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι τα ψάρια ήταν μικρού και μεσαίου μεγέθους. Δυστυχώς δεν υπήρχαν μεγάλα ψάρια στην αγέλη.

Με την παγωνιέρα γεμάτη ψάρια και το χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο μας ξεκινήσαμε για την ακτή.

Μία πετυχημένη ψαριά, μια αξέχαστη εμπειρία που θα την θυμόμαστε για πολλά χρόνια μόλις είχε τελειώσει.

Ελπίζω να έχετε την ευκαιρία να ζήσετε μια τέτοια πετυχημένη ψαριά , φυσικά οι εξορμήσεις με τον Αντρέα θα συνεχιστούν μέχρι τέλος Φθινοπώρου γιατί οι τρίκιλοι και τετράκιλοι κάπου θα εμφανιστούν!


*Άρθρο αρχείου