Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε το φετινό ταξίδι διακοπών μου στην Χαλκιδική. Πέντε μέρες σε μερικές από τις πιο όμορφες θάλασσες της Ελλάδας. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα έχανα την ευκαιρία να πάρω μαζί μου και κάποιο αλιευτικό εξοπλισμό για να ασχοληθώ με το αγαπημένο μου χόμπι. Στο πίσω μέρος του μυαλού μού ήταν ένα προηγούμενο ταξίδι στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Εκεί οι ανάμεικτοι πλούσιοι βυθοί μου χάρισαν απολαυστικές αλιευτικές εξορμήσεις. Στο Λιμάνι του Νέου Μαρμαρά είχα πιάσει αρκετά ψάρια με Εγγλέζικο, όπως και στο Λιμάνι στο Πόρτο Κουφό. Κάποιες παραλίες κοντά στον μαρμαρά αποτελούσαν απόλαυση για νυχτερινό casting.

Έτσι λοιπόν με το μυαλό γεμάτο όμορφες εικόνες και ακόμη πιο γεμάτες αποσκευές με αλιευτικό εξοπλισμό, πήγα για διακοπές στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής στο χωριό Χανιώτη. Η πρώτη μου επίσκεψη στην παραλία επιβεβαίωσε αυτά που ήλπιζα να βρω. Πεντακάθαρες θάλασσες και πλούσιους βυθούς ανάμεικτους με πέτρες και άμμο. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τα σημεία πρόσβασης με το αυτοκίνητο κοντά στην θάλασσα ήταν περιορισμένα. Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί γέμισα το αυτοκίνητα με τον εξοπλισμό και έψαχνα ένα υποσχόμενο μέρος να ψαρέψω. Βρήκα τελικά ένα δρόμο που οδηγούσε σε μία παραλία όπου υπήρχε μια σειρά πέτρες, οι οποίες σχημάτιζαν ένα κάθετο κυματοθραύστη. Στάθμευσα το αυτοκίνητο και ξεκίνησα να ετοιμάζω των εξοπλισμό μου. Δύο καλάμια casting το ένα με δόλωμα ζωντανό καβουράκι και το άλλο με σκουλήκι ήταν έτοιμα να ριχθούν στην μάχη. Ρίχνω το ένα καλάμι από την Ανατολική μεριά του κυματοθραύστη και το άλλο από την Δυτική. Με το που μάζεψα τα μπόσικα και στα δύο καλάμια κατάλαβα ότι είχα σκαλώσει. Το ένα κατάφερα και το έβγαλα ενώ το άλλο αναγκαστικά το τράβηξα και έχασα τα παράμαλλα. Ξαναέφτιαξα τις αρματωσιές και δοκίμασα μπροστά από τον κυματοθραύστη με ποιο μακρινές βολές. Αλλά και πάλι σκάλωσαν τα καλάμια. Ξανά κόψιμο και ξανά επάνδρωση των καλαμιών. Η ώρα είχε πάει 7.30 το πρωί και ο ήλιος ξεκίνησε να καίει. Από τις 6 που βρισκόμουν στο μέρος δεν είχα καταφέρει να ψαρέψω. Φόρτωσα τα καλάμια και έφυγα προς αναζήτηση άλλης παραλίας. Βρήκα δύο χιλιόμετρα περίπου πιο κάτω μια άλλη παραλία η οποία είχε μικρό χαλίκι στην αρχή και μετά φαινόντουσαν άμμοι. Έριξα τα δύο καλάμια εκεί και περίμενα . Η ώρα είχε πάει 9.30 και τα καλάμια δεν έλεγαν να δείξουν τσίμπημα. Μάζεψα τα καλάμια με το δόλωμα άθικτο και έφυγα με μεγάλη απογοήτευση. Το υπόλοιπο της μέρας ήταν αφιερωμένο στην οικογένεια και στις καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές. Πήγαμε ένα περίπατο στην άλλη πλευρά του ποδιού όπου οι παραλίες είναι λίγο πιο αγριεμένες καθώς δεν προστατεύονται από τον καιρό. Αν και πιο θολά τα νερά ήταν αρκετά πιο πλούσια. Σαργοί διαφόρων μεγεθών, μελάνες στον αφρό αλλά και σάλπες έκαναν αμέριμνες των περίπατο τους ανάμεσα στα πόδια των κολυμβητών. Το ηθικό μου κάπως αναπτερώθηκε και το μάτι μου χόρτασε ψάρι. Το απόγευμα που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο επαναξιολόγησα των εξοπλισμό μου και ετοιμάστηκα για μία ακόμη εξόρμηση το επόμενο πρωινό. Αυτή την φορά ταξίδεψα με το αυτοκίνητο προς Καλλιθέα μεριά αντίθετα από το προηγούμενο πρωινό. Βρήκα μια πρόσβαση κοντά στην θάλασσα δίπλα σε ένα ντόκο από όπου έφευγαν πλοία με τουρίστες. Κατέβηκα εκεί και αρμάτωσα τα καλάμια μου. Τα έριξα αλλά προς μεγάλη μου απογοήτευση και πάλι σκαλώματα. Το πάλεψα μέχρι τις 8 αλλά τίποτε. Έβλεπα κάποιες μικρές μελάνες στην επιφάνεια αλλά άλλα ψάρια τίποτα. Απογοήτευση ξανά και πίσω στο ξενοδοχείο για τις οικογενειακές υποχρεώσεις.

Επιλέξαμε μια διαφορετική παραλία για κολύμπι αυτή την φορά κοντά στο κατάλυμα το οποίο μέναμε. Είχαμε πάρει και ένα ποδήλατο θαλάσσης και βολτάραμε κατά μήκος της ακτογραμμής με μικρές στάσεις για κολύμπι. Εκεί είχαμε την ευκαιρία με μάσκα να δούμε και τον βυθό. Σε κάποια περίπτωση με έκπληξη εντόπισα σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 50 μέτρων από την ακτή μια ωραία ξέρα και γύρω γύρω άμμους. Εκεί τα ψάρια ήταν μαζεμένα πάνω στην ξέρα και με ιδιαίτερη όρεξη για φαγητό. Μάλιστα για να καταλάβετε πόσο ενεργά ήταν τα ψάρια, πήγαινα στον πυθμένα και ανακάτευα την άμμο και αμέσως τα ψάρια μαζευόντουσαν εκεί και έψαχναν τροφή. . Ανεβαίνοντας πάνω στο ποδήλατο της θάλασσας έβαλα ως σημάδι ένα σπίτι που βρισκόταν πάνω στην ακτογραμμή και ένα πάσσαλο της ηλεκτρικής. Το απόγευμα και αφού φύγαμε από την θάλασσα πήρα το αμάξι και έψαξα να βρω το σημείο αυτή την φορά από την στεριά. Με λίγη δυσκολία και λίγα πήγαινε έλα κατάφερα και προσέγγισα το σημείο με το αυτοκίνητο σε απόσταση περίπου εκατό μέτρων. Έτσι λοιπόν αφού βρήκα και τον δρόμο επέστρεψα πίσω στο ξενοδοχείο. Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί και πρίν ο ήλιος ακόμη ανατείλει πήγα στο σημείο. Πήρα μαζί μου ένα καλάμι και όσο εξοπλισμό μπορούσα να μεταφέρω. Έστησα το καλάμι και μια αρματωσιά με συρόμενο μολύβι και το έριξα κατά προσέγγιση κοντά στην ξέρα που εντόπισα την προηγούμενη μέρα. Δεν πρόλαβα να βάλω το καλάμι στην βάση του και αμέσως ήρθε το πολυπόθητο τσίμπημα. Μια καλή μουρμούρα είχε τιμήσει το σκουλήκι μου. Το ψάρι απελευθερώθηκε πίσω στη θάλασσα και το καλάμι ξαναπήρε θέση μάχης. Ακόμη πιο γρήγορα ήρθε το δεύτερο τσίμπημα από μία πέρκα. Αφού απελευθερώθηκε και αυτή έβαλα ξανά το καλάμι και παρακαλούσα αυτή την φορά να μου δώσει το χρόνο το καλάμι να πιώ μια γουλιά από τον καφέ που είχα πάρει μαζί μου. Όμως τα τσιμπήματα ήταν αλλεπάλληλα. Από τις 5.30 το πρωί μέχρι και τις 7 είχα πάρει περισσότερες από 20 τσιμπιές . Είχα καταφέρει να φέρω έξω έντεκα ψάρια με το πιο μεγάλο να είναι ένας σορκός κοντά στα 300 γραμμάρια. Όλα τα ψάρια απελευθερώθηκαν πίσω στη θάλασσα και εγώ χορτασμένος από ψάρεμα επέστρεψα πίσω στο ξενοδοχείο.


Αυτή η ιστορία έρχεται να μας διδάξει ένα πολύ σημαντικό πράγμα. Ότι εάν δεν θέλουμε να αφήνουμε την αλιευτική μας εξόρμηση καθαρά στην τύχη θα πρέπει να κάνουμε καλές αναζητήσεις για ψαρότοπους. Το ψάρεμα στα τυφλά πιθανό να μην μας δώσει τα απαιτούμενα αποτελέσματα , αλλά με λίγη έρευνα αυξάνουμε πολύ τις πιθανότητες μας να έχουμε μια καλή αλιευτική εξόρμηση. Ακόμη και σε θάλασσες πολύ πιο πλούσιες από την δικιά μας η έρευνα παίζει ένα σπουδαίο ρόλο στην επιτυχία.