Του Γιώργου Σολωμού

Τα τελευταία χρόνια το ψάρεμα του καλαμαριού από την ακτή ολοένα και αποκτάει περισσότερους οπαδούς. Ιδιαίτερα με τα καλάμια και την τεχνική eging αρκετοί σπινναδόροι έχουν αφοσιωθεί στο ψάρεμα καλαμαριών. Τα καλαμάρια δεν εμφανίστηκαν ως δια μαγείας στις ακτές μας τα τελευταία χρόνια απλά τα τελευταία χρόνια μάθαμε να τα ψαρεύουμε. Είναι γεγονός ότι τα καλαμάρια πλησιάζουν τις ακτές από τις αρχές Νοεμβρίου μέχρι και τις αρχές Μαρτίου. Αυτό το διάστημα ασχολούνται κυρίως και οι ψαράδες με το ψάρεμα τους. Πέραν όμως από τα καλαμάρια υπάρχει ακόμη ένα είδος, το οποίο βρίσκεται στις ακτές μας ολόχρονα. Πρόκειται για τη σουπιά.

Η σουπιά (επιστημονική ονομασία sepia, ελλ. σηπία) είναι γένος μαλακίων της τάξης των Σηπιιδών Sepiida, ομοταξίας των κεφαλοπόδων. Ανήκει στην τάξη των Δεκαπόδων και απαντάται στις εύκρατες και ζεστές θάλασσες. Η κύρια τροφή της είναι μικρά ψάρια αλλά και γαρίδες.

Έχει σώμα ωοειδές, που περιβάλλεται από ένα μανδύα. Στο κεφάλι της έχει δύο μεγάλα μάτια σε πλευρική θέση και στο εμπρόσθιο τμήμα του κεφαλιού φέρει δέκα πλοκάμια, από τα οποία τα οκτώ έχουν μέσα τους μυζητικά νήματα και είναι μικρότερα από τα άλλα δύο. Τα μεγαλύτερα πλοκάμια συντελούν στη σύλληψη της λείας και έχουν σχήμα ροπάλου. Όταν βρίσκονται σε κατάσταση ηρεμίας παραμένουν σε συστολή, σε αντίθεση με την αστραπιαία κίνηση που κάνουν όταν έρχεται κάποια λεία, την οποία αρπάζουν. Στο στόμα φέρει ισχυρά κεράτινα σαγόνια, που σχηματίζουν ένα είδος ράμφους και ένα εξόγκωμα με σειρές οδοντώσεων από χιτίνη. Επίσης, το σώμα της παρουσιάζει δύο μικρά ελάσματα, που λέγονται πτερύγια και με αυτά μετακινείται το μαλάκιο. Ο κοιλιακός σάκος καταλήγει σε έναν αγωγό που έχει κωνικό σχήμα και βρίσκεται στο πίσω μέρος της κοιλιάς. Ο τελευταίος κατευθύνεται προς τα μπρος και βοηθά στο να εκσφενδονίζει η σουπιά το μελάνι της προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Στον κωνικό αγωγό καταλήγουν οι εκκρίσεις από το μελανηφόρο αδένα και τα απορρίμματα του μεταβολισμού. Κάτω από το δέρμα της ράχης η σουπιά έχει το λεγόμενο σουπιοκόκκαλο, όπως ονομάζεται το όστρακο του κεφαλοπόδου. Το όστρακο αυτό έχει ασβεστολιθική σύσταση και συγκρατεί ολόκληρο το σώμα, χάρη στο ωοειδές του σχήμα.

Γεννούν αυγά που έχουν σφαιρικό σχήμα, τα οποία αποθέτουν σε διάφορα υπολείμματα φυτών.

Οι σουπιές διαθέτουν την ικανότητα να αλλάζουν το χρώμα τους ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Αυτό το πετυχαίνουν με τη συστολή ή διαστολή των χρωματοφόρων αδένων, που διαθέτουν στο μανδύα τους. Επίσης μπορούν να προστατευθούν εκκρίνοντας μελάνι όταν κινδυνεύουν.

Πέραν του ότι πρόκειται για ένα πολύ εύγεστο μαλάκιο αποτελεί και ένας πρώτης τάξεως ζωντανό δόλωμα για αρπακτικά. Ιδιαίτερα όσοι ασχολούνται με την τεχνική του heavy casting ή με ψάρεμα από το σκάφος τη χρησιμοποιούν ως το κύριο τους δόλωμα για ψάρεμα μινεριών και συναγρίδας.


Το ψάρεμα της σουπιάς από την ακτή

Για να ψαρέψουμε τη σουπιά από την ακτή θα πρέπει να την ψάξουμε σε παραλίες με άμμο και λίγες φυκιάδες κατά τη διάρκεια όπου επικρατεί μπουνάτσα (ήρεμη θάλασσα και καθαρή). Καλύτερη ώρα για το ψάρεμά της είναι το σούρουπο όταν πέφτει το φως όπου αναπτύσσουν και τη μεγαλύτερη τους δραστηριότητα. Η σουπιά σε αντίθεση με το καλαμάρι χτυπάει κάτω χαμηλά στο βυθό. Για αυτό τον λόγο επιλέγουμε καλαμαριέρες με βάρος, οι οποίες να μπορούν να πατώνουν. Συνήθως χρησιμοποιούμε μεγέθη 3 και 3,5.

Αφού ρίξουμε την καλαμαριέρα μας στο νερό την αφήνουμε να πατώσει και στη συνέχεια χτυπάμε δύο με τρείς φορές. Μαζεύουμε τα μπόσικα και περιμένουμε να πατώσει ξανά το τεχνητό μας. Συνεχίσουμε την ίδια διαδικασία μέχρι να έρθει η καλαμαριέρα μας κοντά μας. Σε αρκετές περιπτώσεις οι σουπιές βρίσκονται μόνο μερικά μέτρα από την ακτή και για αυτό είναι σημαντικό να μην εγκαταλείπουμε την τεχνική όταν πλησιάσει το τεχνητό μας την ακτή. 

Κατά την περίοδο Μαρτίου με Ιούνιο μπορούμε να βρούμε περισσότερες σουπιές σε ρηχές ζώνες όπου και το ψάρεμα τους είναι πιο εύκολο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που επιτέθηκαν ακόμη και σε τεχνητά ψαράκια στην προσπάθεια μας να πιάσουμε κάποιο λαβράκι ή άλλο ψάρι.

Η σιγανή ρυμούλκηση και η επαφή της καλαμαριέρας με το βυθό είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία για να χτυπήσουν. Όταν χτυπήσουν νιώθουμε άμεσα την αλλαγή του βάρους. Μια σουπιά έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από ένα καλαμάρι του ιδίου μεγέθους. Όπως και στο ψάρεμα των καλαμαριών πρέπει με σταθερές κινήσεις και όχι βεβιασμένες να φέρουμε την σουπιά στην ακτή. Μία απόχη είναι αρκετά χρήσιμη ιδιαίτερα εάν ψαρεύουμε κοντά σε βράχια.

Σουπιές υπάρχουν παντού, αρκεί να τις ψάξουμε. Καλό ψάρεμα.