ΤΕΧΥΟΣ: Inchiku

 

Καρβούνια με Inchiku

 

Πρόκειται για ψάρια που πιάνουμε τυχαία με την τεχνική του Inchiku κατά τη διάρκεια ψαρέματος μέσα σε ρεύματα αναζητώντας, ας το θέσουμε έτσι, άλλα πιο πολυπόθητα είδη ψαριών. Ωστόσο, η αδρεναλίνη που προσφέρει το ψάρι αυτό, η μάχη διαρκείας και το αξιόλογο μέγεθος που μπορεί να φθάσει, καθιστούν το είδος έναν εξαιρετικά αξιοσέβαστο αντίπαλο, έναν αντίπαλο που όλο και περισσότεροι αλιείς στοχεύουν με διάφορες άλλες τεχνικές.

Στο άρθρο αυτό, λοιπόν, θα δοκιμάσω να εξηγήσω πώς να πιάνουμε καρβούνια αξιοποιώντας τη «γνώση των γεγονότων» και πώς να οργανώνουμε συγκεκριμένες εξορμήσεις ψαρέματος, αναζητώντας ένα ψάρι του οποίου η παρουσία πληθαίνει στα νερά μας και που αποτελεί ένα πραγματικό τρόπαιο που μπορούμε να ψαρεύουμε ελεύθερα, σε αντίθεση με το συγγενικό του τόνο, του οποίου η αλιεία απαιτεί ειδική άδεια. 

 

Κείμενο και φωτογραφίες: Giovanni Bianchini

 

Πότε

Ας ξεκινήσουμε σημειώνοντας πως για να πιάσουμε το είδος αυτό, πρέπει τα ψάρια του να βρίσκονται εκεί. Φαίνεται προφανές, σχεδόν κοινότοπο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Πρόκειται για μεταναστευτικό ψάρι που κινείται συνεχώς και είναι παρόν κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων μηνών του έτους, σε συγκεκριμένες περιοχές όπου τείνει να παραμένει για ορισμένο χρονικό διάστημα προκειμένου να τραφεί ή να αναπαραχθεί. Μπορούμε να διαφοροποιήσουμε μεταξύ της αλιείας μεγαλύτερων και μικρότερων δειγμάτων του είδους. Τα μεγάλα ψάρια εμφανίζονται στα τέλη της άνοιξης/αρχές του καλοκαιριού, όταν, σε ορισμένες περιοχές, συγκεντρώνονται για να τραφούν όσο το δυνατόν περισσότερο ενόψει της επικείμενης περιόδου ωοτοκίας, ενώ πρόκειται να γεννήσουν τα αυγά τους στα ίδια μέρη. Είναι αρκετά σπάνιο να πιάσουμε μικρά ψάρια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μόλις ολοκληρωθεί η περίοδος της ωοτοκίας, τα καρβούνια εξαφανίζονται σε άγνωστους τόπους, για να επανεμφανιστούν στις ακτές μας από τα μέσα Σεπτεμβρίου και έπειτα. Το μέγεθος τότε είναι γενικά μικρότερο, αλλά ο αριθμός των ψαριών τριγύρω είναι μεγαλύτερος.


Τα ψάρια αυτά είναι ενεργά τόσο κατά τις πρώτες πρωινές όσο και τις τελευταίες ώρες της ημέρας, αν και, στατιστικά, έχω παρατηρήσει μία προτίμηση για το πρώτο φως της αυγής, όταν τα ψάρια είναι σε φρενίτιδα σίτισης.


Πού

Ιδανικές τοποθεσίες αποτελούν οι υπεράκτιοι ύφαλοι που υψώνονται από μεγάλα βάθη ή τα απέραντα βραχώδη οροπέδια σε μεσαία έως μεγάλα βάθη που υψώνονται λίγα μέτρα πάνω από τον περιβάλλοντα βυθό. Στα μέρη αυτά, δεδομένου του φαινομένου της ανοδικής ροής (ανάμειξη ρευμάτων που τείνει να μεταφέρει μικροοργανισμούς προς τα πάνω), υπάρχει πάντα έντονη παρουσία ρευμάτων και ψαριών-δολωμάτων, γι’ αυτό και το καρβούνι τείνει να κυνηγάει στα τοιχώματα του ύφαλου αν έχει κορυφή αρκετά κοντά στην επιφάνεια ή ακόμα και στην κορυφή του υφάλου/βραχώδους οροπεδίου αν έχει ύψιστο σημείο γύρω στα 70-80 μ. Έχω διαπιστώσει ότι τα ίδια μέρη όπου συνήθως ψαρεύω για φαγκριά αποτελούν, επίσης, εξαιρετικά σημεία για αυτά τα πελαγικά είδη, αν και δεν έχω ακόμα καταφέρει να κατανοήσω το λόγο.

Το καρβούνι τρέφεται από την επιφάνεια προς τον πυθμένα. Σε αρκετές περιπτώσεις, έχω πιάσει δείγματα (ειδικά τα μεγαλύτερα) τινάζοντας μερικά μέτρα μακριά από το βυθό. Στα περιεχόμενα των στομάχων τους, έχω βρει μικρά ψάρια βυθού, γι’ αυτό και η αλιευτική μας δράση πρέπει να λαμβάνει χώρα κατά μήκος ολόκληρης της υδάτινης στήλης. Μια τελευταία σημείωση αφορά στις θαλάσσιες συνθήκες. Η θάλασσα πρέπει να είναι ελαφρώς έως αρκετά ταραχώδης, με ήπιο έως μέτριο ρεύμα. Τα καρβούνια (όπως και όλα τα πελαγικά ψάρια) λατρεύουν να κυνηγούν σε συνθήκες ισχυρών ρευμάτων, καθώς αυτό τα διευκολύνει να πιάνουν τα μικρά ψάρια με τα οποία συνήθως τρέφονται.


Χρώματα 

Το είδος αυτό είναι ψάρι αρκετά απαιτητικό στο φαγητό που θα επιτεθεί σε οποιοδήποτε σχεδόν χρώμα δολώματος συναντήσει. Ωστόσο, εάν έπρεπε να κατατάξω τα πιο αποτελεσματικά χρώματα, σίγουρα θα ξεκινούσα με το ασημί, ακολουθούμενο από το μπλε και το ροζ. Οι πιο αποτελεσματικοί συνδυασμοί που έχω παρατηρήσει έχουν ως εξής (inchiku-χταπόδι): ασημί/καφέ, ασημί/φούξια, μπλε/φούξια, ροζ/φούξια, ροζ/λευκό. Ωστόσο, αυτό που έγραψα παραπάνω εξακολουθεί να αληθεύει, δηλαδή, οποιοσδήποτε συνδυασμός χρωμάτων μπορεί να είναι ελκυστικός και να δεχθεί επίθεση από το ψάρι μας. Προς επαλήθευση αυτού, ένα από τα μεγαλύτερα καρβούνια που έχω πιάσει ποτέ, τσίμπησε ένα χρυσό inchiku με ένα φλούο χταπόδι που κινούνταν λίγα μέτρα κάτω από το βυθό καθώς αναζητούσα φαγκριά! Τα άγκιστρα με το Inchiku μας πρέπει να είναι δυνατά αλλά ταυτόχρονα ελαφριά, και με μέγεθος 2/0 ή 3/0 (αναφορά μάρκας ιδιοκτήτη).

 

Αλιευτική Δράση 

Το να πιάσεις ένα καρβούνι είναι συνήθως τυχαίο και συμβαίνει, κυρίως, κατά την πτώση του δολώματος. Ωστόσο, εάν είστε βέβαιοι για την παρουσία των ψαριών στην περιοχή ή/και σε περίπτωση που τα μαρκάρετε με το βυθόμετρο, μπορείτε να ψαρέψετε στοχευμένα για αυτό το πελαγικό είδος. Μπορούμε είτε να παρασυρθούμε (drift) σε μια περιοχή όπου η παρουσία του ψαριού είναι επιβεβαιωμένη και, έτσι, να ψαρέψουμε ακόμη και χωρίς βυθόμετρο, είτε να χρησιμοποιήσουμε ένα βυθόμετρο που θα μας βοηθήσει όχι μόνο να εντοπίσουμε τα κοπάδια των ψαριών, αλλά και να ανιχνεύσουμε το βάθος τους.

Για να εξασκήσουμε αυτό το είδος ψαρέματος, συνιστώ πάντα να έχουμε ένα ακόμη άτομο στο σκάφος μας, όχι μόνο επειδή είναι πιο ευχάριστο να ψαρεύουμε με συντροφιά, αλλά και επειδή ένας ακόμα αλιέας θα μας βοηθήσει στην αλιευτική δράση (όπως θα δούμε σύντομα) και την ανάκτηση ενός μεγάλου ψαριού. Μόλις εντοπίσουμε την περιοχή, ρίχνουμε και οι δύο τα δολώματά μας (διαφορετικών χρωμάτων) στο βυθό και, αν δεν έχουμε τσιμπήματα κατά την πτώση, αρχίζουμε την ανάκτηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εφαρμόζω αυτό που έχω βαφτίσει «φαινόμενο σύγχυσης», το οποίο περιλαμβάνει σύντομα, γρήγορα τινάγματα (jerks) προς τα πάνω, με παύσεις στο ενδιάμεσο, ανακτώντας τα δολώματά μας μέχρι να φτάσουν στο μέσο βάθος του νερού και, στη συνέχεια, ρίχνοντάς τα πίσω στον πυθμένα. Αυτό δημιουργεί μια σειρά από δονήσεις που, σε συνδυασμό με τις λάμψεις που εκπέμπονται από το μεταλλικό μέρος του inchiku, προσελκύουν τα καρβούνια ακόμη και από σημαντική απόσταση. Μια ακόμα πολύ αποτελεσματική ανάκτηση είναι μια γρήγορη, γραμμική ανάκτηση του inchiku, εναλλασσόμενη με περιστασιακές παύσεις. Η κολυμβητική κίνηση που παράγει είναι ίδια με αυτήν που κάνει ένα κουταλάκι αλλά κάθετα, με το χταπόδι να φτερουγίζει αριστερά και δεξιά: μια κίνηση που αξίζει να δοκιμάσετε με πελαγικά ψάρια!


Καλαμάκι Σουβλάκι με Καρβούνι

Το κρέας του καρβουνιού είναι παρόμοιο με αυτό του τόνου (αν και μικρότερης αξίας), και το καλαμάκι σουβλάκι αποτελεί εξαιρετικός τρόπος για να το απολαύσετε.

Για να διασφαλίσετε ότι το κρέας του ψαριού θα διατηρήσει τις ιδιότητές του σχεδόν άθικτες, μόλις το πιάσετε, θα πρέπει να το αφαιμάξετε το συντομότερο δυνατόν κόβοντας τα βράγχια ή/και το τελευταίο μέρος της ουράς. Στη συνέχεια, δημιουργήστε δύο μεγάλα φιλέτα και πετάξτε το πιο σκούρο μέρος, το οποίο είναι πικρό και σκληρό. Μόλις έχετε και τα δύο φιλέτα, κόψτε τα κατά μήκος και, στη συνέχεια, εγκάρσια για να δημιουργήσετε μικρά "κεφτεδάκια". Στη συνέχεια, μουλιάστε τα σε κρύο νερό για λίγο, ώστε να απελευθερώσουν όλο το αίμα. Θα χρειαστεί να αλλάζετε το νερό ώσπου να γίνει διαυγές.

Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, μπορείτε να στεγνώσετε τα κομμάτια του ψαριού και, αν δεν σκοπεύετε να τα μαγειρέψετε αμέσως, να τα φυλάξετε στην κατάψυξη, όπου μπορούν να διατηρηθούν για διάστημα έως και 2 μηνών. Για να φτιάξετε το σουβλάκι από καρβούνι, θα χρειαστείτε μακριά ξύλινα καλαμάκια, κολοκυθάκια, ντοματίνια και γλυκές πιπεριές (πορτοκαλί, κίτρινες ή πράσινες). Εναλλάξτε τα υλικά στα καλαμάκια ανάλογα με το γούστο σας.

Τοποθετήστε τα σουβλάκια σε μια ζεστή σχάρα ή τηγάνι και ψήστε τα για περίπου 3 λεπτά σε κάθε πλευρά. Σε χρόνο μηδέν, το δείπνο θα σερβιριστεί προς τέρψη των καλεσμένων σας. Το καλαμάκι σας θα έχει το χρώμα ψημένου κοτόπουλου και επίγευση ψαριού... ένας από τους καλύτερους τρόπους, κατά τη γνώμη μου, για να απολαύσει κανείς ένα καρβούνι!