Τα ψάρια αυτά τα ανακαλύψαμε εντελώς τυχαία και κάπως πειραματικά. Απλά όταν τελειώναμε με το πρωινό ψάρεμα για σφύρνες πολλές φορές πηγαίναμε με ταχύτητα τρόλινγκ χωρίς να μαζέψουμε τα καλάμια και με πιο μικρά δολώματα, μπας και χτυπήσει ακόμη κανένα ψάρι. Κάπως έτσι ανακαλύψαμε ότι από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι των χειμώνα αυτά τα μεταναστευτικά ψάρια επισκέπτονται το νησί μας.

Κοπάνι (Άλλες ονομασίες βαρελάκι)

Auxisthazard

Το κοπάνι είναι από τα ψάρια της οικογένειας, το οποίο μπορούμε να πετύχουμε πιο συχνά σε μικρές ομάδες. Πολλές φορές βγαίνει σε αβαθή νερά για να τραφεί. Έχει σώμα ατρακτοειδές με δύο κοντά ραχιαία πτερύγια, εκ των οποίων το πρώτο είναι ανυψωμένο και κοφτερό και αυτό  αποτελεί το χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Έχει γκρίζες αποφύσεις στο επάνω μέρος του σώματος του με σκουρόχρωμες κυματιστές γραμμές. Μπορεί να φτάσει σε βάρος τα δύο κιλά. Το κοπάνι, συνήθως, το συναντάμε φθινόπωρο και χειμώνα, όπου προσπαθεί να βρει σταθερές θερμοκρασίες σε αβαθή νερά.  Ψαρεύεται με συρτή, ελαφριά συρτή, ψαροντούφεκο και κάποτε καθετή.

 

Καρβούνι(άλλες ονομασίες τοννάκι, τοννίνα λεκατίκι

Eythynnusallettratus

To καρβούνι το συναντάμε συνήθως κοντά σε ιχθυοτροφεία και περισσότερες αναφορές έχουν γίνει το Φθινόπωρο. Τα ψάρια αυτά, κυρίως, είναι κοπαδιαστά και έρχονται σε απόσταση 5-15 μιλίων από το νησί μας. Η αναζήτηση όμως τροφής τα ωθεί στο να βγούνε σε πιο ρηχές ζώνες. Μπορούν να γίνουν μέχρι ένα μέτρο και να φτάσουν τα 15 κιλά. Ψαρεύονται με διάφορους τρόπους όπως η συρτή με τεχνητά δολώματα, jigging, με καθετί ακόμη και με ψαροντούφεκο. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα  είναι ότι μεταξύ του πρώτου  και του δεύτερου ραχιαίου πτερυγίου έχει μια σειρά αποφύσεις. Το πρώτο μισό των πλευρών του είναι ασημί με κηλίδες γκρίζες ενώ το δεύτερο μισό παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων.

 

Τώρα για τα συγκεκριμένα ψάρια, αν θέλουμε να ευχαριστηθούμε την μάχη με το θήραμα, πρέπει να μείνουμε σε ελαφρύ εξοπλισμό και μικρά δολώματα. Ένα καλάμι τύπου spinning είναι υπέρ αρκετό με μισίνα 0.30 το μέγιστο και μικρά δολώματα. Αρκετά ψάρια τα πήραμε σε σιλικονέτινα δολώματα με την βοήθεια ενός μικρού τυλιχτού μολυβιού για να μας βοηθήσει να βυθίσουμε το δόλωμα μας 2-3 μέτρα. Η ταχύτητα μεταξύ 2-4 knots αναλόγως πάντοτε από τις καιρικές συνθήκες. Το δόλωμα μας το αφήνουμε περίπου 20-30 μέτρα πίσω από το σκάφος.

Το χτύπημα των ψαριών είναι αρκετά βίαιο ενώ τις περισσότερες φορές υπάρχουν περισσότερα από ένα ψάρια στην περιοχή.  Πρέπει να έχουμε τα φρένα καλά ανοιχτά για να πιάσουν το δόλωμα μας ενώ όταν τα κλείσουμε, πρέπει να έχουμε περιθώριο για μερικά δυνατά κεφάλια από το ψάρι. Μηχανισμοί με  free runner είναι αρκετά βολικοί στο συγκεκριμένο ψάρεμα, αφού μπορούμε να ρυθμίσουμε την αντίσταση και με το κλείσιμο των φρένων να είμαστε έτοιμοι για την μάχη. Όταν τσιμπήσει ένα ψάρι χαμηλώνουμε λίγο την ταχύτητα του σκάφους, καθώς υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να μας χτυπήσει και δεύτερο, εάν έχουμε δολωμένο δεύτερο καλάμι στο νερό. Όταν πιάσουμε ένα ψάρι, καλύτερα να δώσουμε λίγους γύρους στην περιοχή γιατί σίγουρα υπάρχει ένα κοπάδι εκεί γύρο.

Τα ψάρια αυτά δύσκολα μπορούν να διατηρηθούν ζωντανά μέσα σε δοχείο με ζωντανά δολώματα. Γι ‘αυτό μπορούμε, μόλις το πιάσουμε, να το δολώσουμε απευθείας ζωντανό και να το επιστρέψουμε στο νερό ή να το δολώσουμε νωπό. Αν θέλουμε να το διατηρήσουμε ζωντανό για λίγη ώρα μέχρι να φτάσουμε στον τόπο όπου θα ψαρέψουμε πρέπει, να το αναγκάζουμε με το χέρι μας να κινείται συνεχώς μέσα στο κουτί με το νερό για να αναπνέει αλλιώς θα σταματήσει να κινείται και θα πεθάνει. Όταν δολωθεί ζωντανό, πρέπει να κινείται συνεχώς για να παραμείνει ζωντανό. Έτσι είτε θα το έχουμε ελεύθερο με ανοιχτά τα φρένα είτε να το τραβάμε αγκιστρώνοντας το από το στόμα. Μπορούμε, επίσης, να το «φιλετάρουμε» και να τραβάμε το φιλέτο. Μια μέθοδος αρκετά αποδοτική σε αρκετές χώρες.